“Todo o bo remata, socios”
… así acababa siempre el Xabarín Club y también nuestro último post en relación a la participación social. Como recordareis, ayudábamos en Cáritas a enseñar castellano a inmigrantes que no tiene medios para pagarse unas clases, y que necesitan con urgencia sentirse integrados en la sociedad. Este úlitmo día preferimos no centrarnos tanto en el trabajo o en la ayuda a los inmigrantes, sino en los propios inmigrantes. Los chicos y chicas que vienen tienen realmente ganas de aprender , pero no solo acuden a esta cita por este motivo, sino que así conocen a gente que está en su misma situación y un poco más de ayuda nunca viene mal!
Cuando hablan entre ellos procuran esforzarse mucho por mantener una conversación en castellano y no comunicarse en francés, que es un idioma que la mayoría conoce, o con gestos para ayudar a sus palabras; es decir un lenguaje gestual como apoyo al verbal. Si continúan con las ganas y el mismo entusiasmo que ahora acabarán dominando el español como la palma de su mano. Nunca se dijo que las despedidas iban a ser fáciles,y menos esta,pero en algún futuro esperamos volver por allí; porque sonrisas como las que encuentras allí pocas hay.
Grupo 4z
Posted on 6 Maio, 2011, in Sen clasificar and tagged Participación (TGP´s), Voluntarios. Bookmark the permalink. 11 Comentarios.
Esperamos que haya sido una experiencia gratificante y que hayáis aprendido algo con ella. ¿Qué os ha aportado?
Nos ayudó a darnos cuenta de la importancia que tiene el apoyo a los inmigrantes para que se sientas integrados en nuestra sociedad, porque no se trata sólo de aprender un idioma, si no de conocer gente que está dispuesta ayudarles y también de gente que se encuentra en su misma situación.
Grupo 4z
Me parece una actividad fantástica. Muy buen trabajo. A veces nos olvidamos de que dedicando unas pocas horas a la semana o al mes a hacer algo de forma desinteresada para ayudar a los demás no se pierde tanto tiempo. Es más, no se pierde ninguno. Enhorabuena otra vez.
“Si continúan con las ganas y el mismo entusiasmo que ahora acabarán dominando el español como la palma de su mano”. Frase acertada despois de falar da comunicación verbal e non verbal. Acábaseme de poñer un sorriso na cara despois de ler o post. Un traballo, custe moito (como o que fixestedes vos durante meses) ou custe pouco (a lectura que acabo de facer eu do voso post), sempre vale a pena cando acaba cun sorriso.
Decídelle esto ao equipo de critica e corrección da miña parte cando vos pregunte qué vos aportou. Noraboa
“Si continúan con las ganas y el mismo entusiasmo que ahora acabarán dominando el español como la palma de su mano”. Unha boa frase despois de falar da linguaxe oral e corporal.
Acabei de ler os dous parágrafos e quedeime cun sorriso na cara.
Un traballo, custe (como o que realizástedes vos durante meses) ou non custe (como o pouco esforzo que lle dediquei eu a ler o voso post), sempre vale a pena se ao final do camiño tes un sorriso. Neste caso o voso grupo atopouno nos rapaces. Noraboa.
“Si continúan con las ganas y el mismo entusiasmo que ahora acabarán dominando el español como la palma de su mano”. Unha frase moi acertada despois de facer referencia á linguaxe oral e corporal.
Rematei de ler estes dous parágrafos cun sorriso na boca. Un traballo, custe pouco (o esforzo que realicei eu pare ler o voso post) ou custe moito (o tempo que empregou o voso grupo participación social), sempre vale a pena cando ao rematalo tes un sorriso. No voso caso atopástedelo no rostro dus rapaces. Noraboa
Sara Yáñez Soto 4X
“Si continúan con las ganas y el mismo entusiasmo que ahora acabarán dominando el español como la palma de su mano”. Gústame o xogo que dá esta frase despois da referencia que facedes á linguaxe oral e corporal.
Rematei de ler os dous parágrafos cun sorriso na boca.
Un traballo, custe pouco (o esforzo que acabo de realizar para ler o post) ou moito (o tempo que levades preparando a participación social), vale a pena cando ao final te atopas cun sorriso. O voso grupo encontrouno nuns rapaces. Noraboa.
Paréceme unha actividade espectacular a que fixéstedes, eu creo que vos podedes sentir máis ca orgullosos do traballo que culminástedes esta semana. Non é sinxelo deixar o teu país, a túa lingua e, en definitiva, a túa cultura. Por iso é moi importante que existan este tipo de iniciativas para que o forte cambio ao que se teñen que enfrontar esas persoas sexa un pouquiño máis doado.
Noraboa 4Z
María Quintiana Pérez 3Q
Esta iniciativa que leváchedes a cabo foi fantástica, de verdade, e por iso bos felicito por todas e cantas actividades fixéchedes para axudar a todas aquelas persoas que o precisaban. Debería haber máis persoas coma vos, que se involucren deste xeito cos demais e que os axudaran da forma na que o fixéchedes vos, a formar parte dunha sociedade da que non eran membros e da que grazas a vos, xa se senten máis identificados cos seus habitantes e máis propios dela.
Debédesvos sentir orgullosos polo traballo que fixéchedes, e por elo douvos outra vez as miñas felicitacións.
Con el simple hecho de dedicar un mínimo de nuestro tiempo a los demás, no solamente no perdemos nuestro tiempo, sino que además obtenemos una sensación indescriptible que nos hace sentir más humanos al ser conscientes de que, sin esperar nada a cambio, estamos proporcionando algo que al otro le será de utilidad. Sin lugar a duda, mi más sincera enhorabuena.
Aínda que me repito bastante en relación ós comentarios anteriores, noraboa polo voso traballo. Xa aparte do mérito e o gratificante que é colaborar cos demais sen esperar ningunha remuneración económica a cambio, paréceme que a que fixestes é unha das mellores maneiras de colaborar que existen. Non vos pasou nunca que, cando ides ó estranxeiro e a xente fala unha lingua que non comprendedes, vos sentides inseguros, indefensos? Xa que temos pouco que facer na súa promoción económica, o mellor que podemos facer polos grupos de inmigrantes é axudarlles a comprender á xente de aquí. Así acabariamos con moitos dos abusos que sofren, pois incomunicación=debilidade.
Noraboa unha vez máis!