Censura musical
” Sería terrible vivir sen música” era o eslogan dunha coñecida canle de radio adicada á difusión das cancións máis populares do momento. Sen embargo, en ocasións o que resulta realmente terrible é escoitar as mesmas cancións durante 24 horas sete días á semana. Letras simples e deseñadas para vender que condenan á oscuridade certos temas que realmente deberan ser emitidos xa que posuen unha mensaxe moito máis clara que estos temas dos que estamos a falar.
A cultura ”pop” actual fai danos irreversibles a esta arte que debera ser coidada con agarimo asi como o foi ó longo da historia.
Por sorte, hoxe en día contamos coa axuda da tecnoloxía para evitar ós ”40 criminales” que nos atacan cada semana. Nas miñas viaxes pola internet, certo día atopei a unha rapaza marsellesa que ten moito que dicir e sen embargo endexamais sera emitida pola MTV, 40TV ou SOL Música. Chámase Keny Arkana e as súas letras combatentes falan daquelas partes do mundo dos que ninguén quere falar. Deixovos o enlace dunha canción que compuso fai xa uns anos antes de que estoupara a crise mundial.
Castro Silva, S1B, 1B2
Posted on 26 Marzo, 2012, in Sen clasificar and tagged Arte, Curso 2011-2012, Música. Bookmark the permalink. 7 Comentarios.
Común (e persoal) 
Internet rompe la barrera entre artistas y público, confundiéndolos y abriendo nuevas alternativas. El fin de las discográficas, gigantes con pies de barro, está cerca. Eso espero.
Efectivamente Jorge, ninguén mellor ca ti pode saber o dificil que é chegar a ser alguén no mundo da música. Nos días que corren da igual que teñas talento ou habilidades innatas se aparecen 4 tontolabas simpáticos e cun peinado chupiguai mangalle a fouce arrebataranche o teu espazo e coma moito tocaras ”Una rosa de Francia” na Quintana.
Desgraciadamente es así, y me jode que desde su mansión en Miami twitteen que los estamos arruinando… ¡Si supieran los sacrificios que hice para tener una guitarra y un amplificador decentes! Hay mucho perro, y solo interesa el dinero. La industria lo controla TODO, Discográfica-Productora-RadioFórmulas. Si te quieres salir del circuito, prepárate para quedarte como la bandera de Japón, solo encontrarás timos y problemas. Los grandes festivales de música alternativa son un perversión aunque se vendan como algo buenísimo, muchos grupo noveles tocan para si tan siquiera cobrar un mínimo.
En fin, es un mundo que da mucho asco, y que te tiene que gustar mucho para sobrevivir.
Estoy en contra de la SGAE y de las discográficas. La reciente maqueta que grabé con mi grupo nos ha costado 250 euros, sin contar ahora la copia y el trabajo de reprografía.
Hipocresía y dinero, los males de esta sociedad.
Sempre escoitei que quén se esforza nunha cousa ó final acada os seus obxetivos: Non sei si é verdade ( creo que non) pero ante a dúbida eu continuaría….por si toca a frauta !!!
La esperanza es lo último que se pierde 😛
Gracias a Internet descúbrense moitos mais artistas que nas cadeas de radio de siempre. Porque ademais dun bo ritmo ou unha boa música, as cancións teñen que ter mensaxe, e eso é algo que non abunda neste mundo.
Internet facilitou rematar coa censura musical. O ”Parental Advisory” tan só era unha maneira de non poder dicir ( nen molestar) os dirixentes que por tan bó rumbo coducen as nosas vidas. A música de protesta consegue comunicar os problemas da xente de a pé, é dicir, o 99% da poboación.