A Arribada: a cidade como parque temático

O poder atopou na memoria que sustenta toda cultura un campo esencial para se facer ver e notar, para introducirse e venderse. A través da cultura da conmemoración as diferentes administracións atoparon un pretexto para celebrarse socialmente, favorecer a empatía ao redor das súas propostas e promocionar a identidade segundo os seus mitos e intereses. A revitalización historicista das feiras medievais é un dos exemplos máis evidentes.

Pero que pasado se quere lembrar e reconstruír? Quen recorda ou define o recordo colectivo? En Baiona, a conmemoración da suposta chegada da carabela “La Pinta” ao porto da vila coa noticia do descubrimento de América converteuse no referente histórico fundamental da vila mediante a festa da Arribada. Pero a propia etnografía da celebración contradí a súa coartada identitaria: as mesmas empresas organizan os mesmos espectáculos, cos mesmos actores e postos de artesanía, na chegada da Carabela Pinta, na Festa da Istoria de Ribadavia ou na Feira Franca de Betanzos. A escenificación é a mesma. A representación da efeméride tamén. Pouco hai daquel teatro da Antiga Grecia, considerado como o medio de comunicación máis perigoso por abordar tanto o pasado mitolóxico como a información de feitos políticos cotiáns desde unha perspectiva crítica. Aquí a historia só é un produto de masas. Un simulacro dos “tempos gloriosos” do pasado medieval.  O espectáculo da revisión da memoria da cidade, masificada e homoxeneizada nun espazo e un tempo finxidos.

Alonso Rodríguez, CL4X