El Erasmus de otro
Desde hace cosa de un mes cada vez que entro en el blog de la asignatura hay un nuevo post sobre el destino en el que estudiará el curso que viene algún compañero de clase. Da la sensación de que a todos nos han concedido una beca Erasmus. En fin, yo pertenezco a la otra cara de la moneda. Soy de esos que miraban las listas una y otra vez para comprobar si había subido de puesto, si en vez de pertenecer a las “listaxe de agarda” me habían fichado en “listaxe de admitidos”, bueno, de momento esto todavía no ha pasado.
No es un drama, tengo bastante asumido ya que el año que viene hablaré castellano esté donde esté y, sinceramente, me alegro de que las plazas se hayan concedido ya de manera cuasidefinitiva. Me refiero a que ha sido un mes bastante agobiante, que si uno va a renunciar, que cuando se conceden las Sénecas la gente cambia de opinión y muchas más cosas que tuve que oír repetidas veces. Sabía que poca esperanza había, pero en el fondo no me importaba demasiado. La verdad es que cuando ronda la oportunidad de algo tan grande como es un Erasmus te recorre el miedo y el respeto hacia algo que no sabes si sabrás aprovechar. Pero da pena que finalmente te lo nieguen.
A pesar de ello, no todo está perdido, me han concedido una Séneca, la segunda opción de mi lista, una que puse para rellenar de una manera más jugosa el formulario. Es un destino que no me atrae, pero tonta sería si no aceptase la oportunidad que se me ha dado. Pero por otro lado vuelve el miedo otra vez.
López Martínez S2E, 2B2
Posted on 10 Abril, 2012, in Sen clasificar and tagged Curso 2011-2012, Erasmus. Bookmark the permalink. 6 Comentarios.
Pues menos mal que se ha acabado ya y que estás las listas casi definitivas porque se respiraba un ambiente de tensión que movilizaba a todo el mundo. Yo soy de las que aquí se quedan y bueno por lo menos a ti te han concedido una séneca, tampoco está tan mal. Mucha suerte allá a donde vayas.
Sí, es cierto que se notaba tensión y existían conversaciones monotemáticas, era algo molesto.
Por lo que a la Séneca respecta continúo en dudas. Suerte a ti también el año que viene.
A donde vas de Sicue? Seguro que a cidade che gusta máis do que esperas. É certo que se contabas ter un Erasmus e non cho concederon, te sentiras triste e agobiada polas listas de espera; mais, ten en conta que o próximo curso será unha boa experiencia para ti, tanto persoalmente, como academicamente. Ánimo!
Pues me la han concedido a Málaga. Mis ojos estaba puestos en Madrid, que es un sitio que me encanta y donde siempre he querido vivir, por ello la decepción es más grande. Espero que como experiencia personal la Séneca no me defraude, ya que podría soportar que de manera profesional no me aportase demasiado, pero no quiero pensar que he desperdiciado un año de mi vida.
Como bien sabes compañera mi situación durante este tiempo ha sido paralela a la tuya, mismas listas de espera y, aún por encima mismo destino de Séneca, esperemos que al final todo nos salga bien y estemos dónde estemos nos lo pasemos bien y disfrutemos de grandes experiencias. En mi caso aún no tengo ni idea de que pasará con mi plaza a la costa del sol, me encuentro en mi última semana para decidirlo y como bien acabas diciendo, el miedo está muy presente…
Lo sé, te entiendo perfectamente, pero, pensándolo fríamente, es sólo un año de nuestra ida, y todavía nos quedan muchos, Estoy segura de que nos tendremos que enfrentar a asuntos que nos den más vértigo que este y no podemos acobardarnos ante una oportunidad así.