¡Cómo no te voy a querer!

Que si, que despois de tantas humillacións que sufriu o Real Madrid nos enfrontamentos co Fútbol Club Barcelona, o cadro de Mourinho atopou ao fin redención. E non era sen tempo. Agazapado atrás, pero letal ao contraataque, os brancos lograron frear ao segundo da Liga, sen ser tampouco o dono do balón.

Simplemente aproveitando as ocasións que deixou escapar o Barça, e a “estraña” alineación pola que apostou Guardiola (deixando a Alexis e Cesc na banca), os de Mourinho conseguiron tres puntos de ouro que lle aseguran, salvo hecatombe, o título de Liga.

Os de Guardiola comezaron nerviosos, imprecisos, mentres o Real Madrid buscaba a primeira cun cabezazo de Ronaldo que Víctor Valdés desviou apenas cos seus dedos.  Ao pouco tempo os azulgrana tiveron a súa nun erro de Pepe na saída, que rematou nunha aproximación de Dani Alves e unha gran intervención de Casillas, que sen dúbida foi determinante no resultado.

No 16’ chegou o gol madridista, polemizado por un suposto fora de xogo de Sami Khedira, moi difícil de apreciar. Con este tanto, o Madrid afinou a táctica que o caracteriza: repregarse atrás, onde conseguiron atascar ao Barcelona que desperdiciou unha oportunidade nos pés de Xavi Hernández.

No minuto 54’ foi quizais onde o Madrid se mostrou máis vulnerable e onde o Barcelona dispuxo de máis ocasións.

Así chegou o empate, no minuto 25 da segunda metade, cando o recén saído ao terreo de xogo, Alexis Sánchez empurrou o balón ao fondo da rede tras un rexeitamento de Iker.

Cando parecía que ese ía ser o resultado final, polas posicións de ambos conxuntos, Cristiano Ronaldo calou ao Camp Nou ao máis estilo Raúl cun remate cruzado ante a saída de Valdés.

O luso poñía, por tanto, o 1-2 definitivo no marcador, co que o Real Madrid conseguía poñerse a 7 puntos na clasificación e daba case por sentenciado o título de Liga.

Dapía Freitas, S1B, 2A1