O povo é quem mais ordena

Primeiro soou Despois do adeus, de Paulo de Carvalho, e a penas dúas horas máis tarde chegou o sinal definitivo: Grândola, vila morena, de Zeca Afonso. Así, a través do medio radiofónico, o Movimento das Forças Armadas iniciou a caída dun longo réxime ditatorial –o salazarista­– que levaba afogando o pobo portugués durante case medio século. Ese 25 de Abril de 1974, que o pasado mércores estivo de aniversario, estalou a Revoluçao dos Cravos no país veciño.

É curiosa a estratexia comunicativa das revolucións que xurdiron ó longo da historia. Non existía entón un Twitter no que reunir a miles de persoas nuns minutos, e aínda así a forza coa que as persoas se rebelaban era ben maior que a de agora –eran outros tempos, tamén. O caso é que o ser humano sempre atopou o xeito de comunicarse a grande escala. E un caso ben curioso foi o da caída do Estado Novo portugués, coa que todos podemos imaxinar ós soldados saíndo á rúa mentres nos receptores de radio soaba unha melodía que semella ter nacido para alentar un movemento así.

Sempre nos vimos na necesidade de comunicarnos rápido e extensivamente. E o xornalismo non viviu alleo a isto. Agora chegamos a un punto -a era dixital- onde esta inquedanza acadou o seu cume. O problema está en que ninguén sabe se será a cima da montaña ou o bordo do precipicio. Todo é relativo segundo se aplique.

(O vindeiro día 10 de maio, o Auditorio de Galicia acollerá unha homenaxe ó cantautor luso Zeca Afonso e á súa coñecida canción protesta Grândola, vila morena. Máis información en www.terradafraternidade.com)

Liñares García, GBCP