Monthly Archives: Febreiro 2013
Los huertos urbanos, una nueva forma de consumo
25 de Febrero. 2013. 9ºC. No hay gente en las terrazas. Los santiagueses parecen cebollas con todas esas capas de ropa que llevan. Pero hay un grupo de personas que se enfrenta al frío en la R.U Burgo das Nacions. Son los participantes en el desarrollo de los huertos urbanos. Un proyecto de ODS. Nosotras cuatro, ellos aproximadamente 6. Y una pregunta ronda por la cabeza de una de las participantes. Con su gorro de lana beige y la nariz rojiza del frío nos desvela su duda: ¿Cómo han llegado allí cuatro estudiantes de periodismo?
La respuesta sería: es un trabajo que tenemos que hacer. Pero, el hecho de que puedas crear un huerto en grupo o individualmente es un proyecto que ninguno de nosotros se había planteado antes. Todos pensamos que eso conlleva mucho trabajo. Pero realmente sólo necesitamos tener conocimientos de la relación entre las hortalizas, el ánimo de la luna y de elementos naturales como la tierra o el agua. Éstos son los ingredientes necesarios.
18:30. Nos invitan a hundir nuestras manos en esa tierra mojada. Hay que limpiar el huerto. A ras del suelo se entremezclan varias generaciones y conocimientos. Mientras liberan al huerto de hojas y seres okupas comparten consejos e ideas para la creación de un huerto urbano.
Escaleras fría, siete de la tarde. Nos reparten las instrucciones. Los preceptos necesarios para no mezclar hortalizas que no se tragan u otras que pueden llegar a hacerse sombra. En el huerto no existe jerarquía, pero sí orden. A partir de esto, diseñamos nuestros huertos. Algunos con más conocimientos, otros aún con la L de novatos.
Tras la exposición de nuestras ideas, dejamos a las hortalizas en manos de los profesionales. Nos despedimos de todos, mientras continúa con sus conversaciones y sus pensamientos vagan entre cada grano de tierra.
Chedas Pombal, Elena T2C S1F
CuacFM: Parrulos radiofónicos
O grupo titorizado T3A ten algo en común: a paixón pola radio; así que cando na listaxe de asociacións dispoñibles atopamos a CuacFM, resultou sinxelo saber que unha colaboración coa emisora sería o proxecto no que máis ilusión e ganas poríamos.
Que é CuacFM?
Coido que non hai mellor presentación que a propia, podedes ollala aquí.
Qué queremos facer?
Non nos levou moito tempo chegar a conclusión de que nunha emisora de radio, o lóxico sería facer contidos de radio. Logo de poñernos en contacto cos de Cuac, chegamos ao acordo de realizar varios microespazos de 10 minutos de duración. Resultou a solución idónea, xa que para nós son máis sinxelos de resolver e eles andan algo escasos dese tipo de espazos (os cales emiten como separación entre programa e programa). O contido dos microespazos aínda está sendo discutido, pero a nosa idea sería falar dalgúns dos proxectos que estades realizado o resto de vós coas asociacións que escollestes. Porémonos en contacto con vós en breve para ver se estades interesados en contar as vosas experiencias.
Pero o titorizado T3A tamén queremos coñecer o que acontece cando se apaga a luz vermella: cómo funciona unha radio comunitaria? cales son as diferencias respecto ao resto de radios? Para iso iremos máis aló das ondas hertzianas e porémonos mans á obra coa realización dunha pequena peza audiovisual.
Estes parrulos comezan a súa colaboración en Cuac FM porque lles gusta a radio. Porque estimula a imaxinación. Acompaña incondicionalmente. Ten o poder de multiplicar significados, unha soa palabra pode xerar miles de interpretacións, o cal abre debates e convida a pensar. Porque é o medio de comunicación por excelencia, o de máis íntima chegada, o de máis pronta resposta, o que crea climas, o que permite soñar.
ProT T3A
Praza Pública: presente e futuro do xornalismo en galego
En nada máis ca un ano, a aposta xornalística de Praza Pública converteuse en referencia no xornalismo en galego. Porén, debemos lamentar que por ser, é practicamente a única referencia na nosa lingua e, por suposto, non conta con versión impresa. O presente do xornalismo escrito está na rede e, como dixo un famoso xornalista español, «o futuro do papel é equiparábel ao dos vinilos, para especialistas dispostos a pagar máis por un contenido máis profundo e analítico». E, como no caso das gravacións en formato vinilo, tamén requirirá un pouco de excentricidade.
Voltando ao tema, o modelo informativo de praza aséntase en varios pilares: un deseño interactivo, atractivo visualmente e moi doado de utilizar; información en tempo real con contidos hipertextuais procedentes de medios de comunicación, blogs, canais de vídeos, etc.; artigos de opinión asinados por persoeiros de todos os ámbitos e ideoloxías de Galicia, e, finalmente, contidos culturais pouco ou nada presentes nos medios de comunicación xeneralistas (músicas do mundo, lusofonía, banda deseñada, deportes minoritarios…).
Os responsábeis de Praza Pública son conscientes de que a situación económica non é a máis propicia para a fundación dun proxecto xornalístico. É por iso que o xornal non conta cunha redacción física. A financiación realízase por medio da publicidade e das doazóns individuais, aínda que existe a posibilidade de facerse socio e tomar parte das decisións empresariais. Por outra banda, o medio asinou a finais de 2012 un convenio de colaboración económica e de contido con eldiario.es.
Nas nosas vindeiras entradas achegarémosvos ao mundo de Praza Pública a través de accións promocionais e realizaremos reportaxes para eles coa colaboración doutras asociacións dos distintos grupos de ProT.
T1A
Mujeres: A igual trabajo, ¿igual salario?
“La mujer nace libre y permanece igual al hombre en derechos”. Este es el primero de los artículos de la Declaración de los Derechos de la Mujer y de la Ciudadana del año 1791. Tres siglos después, la lucha por el cumplimiento de estos derechos sigue vigente en nuestra sociedad y una prueba de ello son los siguientes titulares que aparecían esta última semana en la prensa de nuestro país.
Una mujer tiene que trabajar 82 días más que un hombre para cobrar lo mismo, El Mundo
Las mujeres ganan 5.744 euros menos al año que los hombres por trabajos iguales, El País
Mismo trabajo, distinto sueldo. ¿Por qué? Por ser mujer, Las Provincias
Esta es la pura realidad y, aunque cueste creerlo, hay gente que desconoce esta situación. Por eso en nuestro trabajo del TS queremos saber qué opinan las verdaderas protagonistas de esta desigualdad. Para ello, hablaremos con asociaciones de mujeres con el objetivo de que sean ellas mismas las que pongan voz a sus problemas. Incluiremos, además, una serie de entrevistas que también publicaremos en el blog para que vayáis siguiendo nuestro trabajo.
Para terminar, destacar que hemos escogido este trabajo porque creemos que es un tema que no tiene mucha repercusión en los medios, ya que solo se publican noticias de este tipo cuando salen nuevas estadísticas. Con este trabajo pretendemos concienciar a la sociedad de esta discriminación que sufren las mujeres y que, lejos de mejorar, continúa aumentando cada día.
S3E
ERASMUS: Orgasmus
En este primer post, el grupo S3F quiere situaros en la tarea que desenvolveremos a lo largo de las próximas semanas: el análisis del comportamiento de los alumnos beneficiarios de los programas de movilidad en lo que respecta a nuestra Facultad (tanto los que llegan como los que se marchan a otras Universidades). [Ángel Vizoso]
¿Qué pretendemos con este trabajo? Saber las opiniones de alumnos que tienen la beca Erasmus en la USC, saber cómo se sienten, si están cómodos, si les gusta y qué les parece esta oportunidad. También contactaremos con alumnos que ya participaron en este intercambio para que nos cuenten su experiencia y poder valorar si es o no una buena idea. [Sara Rodríguez]
Por otro lado vamos a indagar en el descontento que ha causado la desaparición de las becas Séneca. Daremos voz a aquellos que han tenido la suerte de disfrutarla. ¿Qué tipo de relación han establecido quienes han llegado de otros puntos de España este curso? ¿Se han sentido integrados con los estudiantes locales? ¿Se han sentido más integrados entre ellos? [Silvia Troncoso]
Tal vez uno de los puntos fuertes del sistema educativo sean esta clase de becas. Teniendo en cuenta el coste que supone mantener a un hijo/a fuera de casa daban la oportunidad a los estudiantes de explorar otros países. Averiguar cómo se imparte su campo de estudio en otras universidades.
Estas experiencias pueden empobrecerse ante los problemas de comunicación de los recién llegados. Ya sea por timidez, escaso conocimiento del idioma o falta de integración Estaría bien averiguar formas de mejorar en estos aspectos. [Raquel Pérez]
Esperamos que sea un tema atractivo para vosotros, ya que muchos estáis pensando en ser parte de estos programas. Ojalá que con nuestras publicaciones consigáis haceros una mejor idea de vuestra vida el próximo año.
S3F
Voluntariado: en que consistirá o noso traballo
Ao longo da semana, fomos publicando unha serie de post onde ibamos explicando as nosas primeiras impresións sobre os voluntarios que colaboran coas organizacións benéficas. A pregunta que máis ou menos tentamos de responder co noso traballo é cales son as motivacións que van arraigadas ao traballo dos voluntarios, poñernos na súa pel e ver que hai detrás do seu traballo.
Para iso, ímosnos a valer das opinións e das testemuñas que esas pesoas nos van a aportar ao longo do noso percorrido por diferentes asociacións. Cremos que este punto vai ser o que aporte interés ao traballo, xa que, ao contrario que os demais, afondaremos na figura persoal dos voluntarios, deixando máis de lado os intereses da propia organización. Intentaremos presentar as motivacións que os voluntarios teñen á hora de elixir a organización coa que van a colaborar, ao igual que os obxectivos que queren conseguir co seu traballo.
Por último, gustaríanos dotar ao traballo do voluntario dunha nova perspectiva, darlle un novo enfoque que non quede escurecido polas motivacións da organización. Queremos recalcar tamén o papel invisible que os voluntarios teñen na sociedade actual, moitas veces o seu traballo queda empañado polas dúbidas que a xente profesa de cara á organización coa que traballan. Esperamos aportar visibilidade a un traballo tan poucas veces recoñecido, pero tan necesario para a sociedade na que vivimos.
S3D
Drogadicción: España, o maior consumidor de droga de toda Europa
Entre os españois, a porcentaxe de persoas «enganchadas» ás drogas case duplica a media da UE. Especialmente en Galicia, a drogodependencia é unha das principais problemáticas que afecta á mocidade actual. Por todo isto, queremos resaltar o profundo interese que albergamos cara este tema e cara os seus efectos e recepción por parte da sociedade.
No noso traballo de seminario tentaremos afondar na temática da drogodependencia e, máis concretamente, na súa superación e na reinserción social posterior. Para levar a cabo o dito, contamos coa colaboración confirmada dos traballadores da UMAD (Unidades Municipal de Asistencia á Drogodependencia) e co posible apoio do Proxecto Home. Ademais do anterior, tamén rescataremos experiencias persoais de drogodependestes e exdrogodependentes que nos axuden a comprender mellor as dificultades que afrontan no seu día a día.
En canto ás accións xa emprendidas polo grupo, este martes asistimos a un Diálogo con Carmen Avendaño na Casa da Cultura e Solidariedade de Santiago de Compostela. Carmen Avendaño é a portavoz de «Nais contra a Droga», a cara visible dunha experiencia de loita contra o narcotráfico na Galicia dos anos 80 e 90. Se vos interesa o tema, tedes á vosa disposición Ni locas, ni terroristas (Parte 1; Parte 2), un documental no que se reflicte a actividade realizada por esta asociación. En relación a isto, cómpre dicir que temos concertada unha entrevista para falar máis polo miúdo con Carmen.
Por todo isto, agardamos que este traballo sexa do voso interese e que preguntedes e compartades todo canto desexedes, como tamén nós o faremos convosco.
S3B
Down Compostela: Nós non vemos a diferenza
A Fundación Down Compostela presta atención integral ás persoas con síndrome de Down, tamén coñecido como trisonomía 21, desde o momento do seu nacemento ata a idade adulta, co obxectivo fundamental de asegurar a súa autonomía para a vida (a plena integración familiar, escolar, social e laboral) e a posibilidade de tomar as súas propias decisións.
Un exemplo do compromiso desta Fundación cos seus membros é o proxecto da campaña “Axúdame a formarme”. Por causa da actual crise económica algunhas das familias que forman parte de Down Compostela viron reducido o seu poder adquisitivo. Ante esta situación, a Dirección plantéxase a posibilidade de levar a cabo un proxecto de recadación de fondos cunha campaña publicitaria a través de El Correo Gallego e Cadena Ser, medios que colaboran dende fai anos coa Fundación. Ademais intentarán conseguir o compromiso de empresarios para a contratación de alumnos do seu módulo de inclusión socio-laboral.
Principalmente traballaremos ao longo das próximas semanas con participantes deste módulo, para poder entender o seu día a día, interactuando, buscando que se expresen e que acheguen a súa propia visión sobre as experiencias que Down Compostela lles proporciona. En todo momento temos a intención de que se produza unha participación activa, tanto das persoas con síndrome de Down como, na medida do posible, das súas familias e da Fundación. Deste xeito o proceso poderá ser máis enriquecedor para todos, xa que o noso traballo non tería sentido sen un intercambio de coñecementos e de experiencias.
Estámonos atopando con persoas entrañables, moi interesantes e dispostas a colaborar. Seguramente aprenderemos deles moitas cousas, así como unha importante lección de vida.
T1B
¡Te queremos en Sermos Galiza!
Como ya sabéis, este cuatrimestre algunos vamos a trabajar con diferentes medios comunitarios. En nuestro caso, el medio con el que vamos a trabajar es Sermos Galiza. No vamos a hacer una descripción del medio, si la queréis la tenéis en https://comunepersoal.wordpress.com/2013/02/18/la-cultura-perdida-2/ https://comunepersoal.wordpress.com/2013/02/19/unha-nova-aposta-pola-informacion/ los posts de los miembros del grupo. Entonces, ¿para qué es este post?
Todos vosotros estaréis trabajando a lo largo de este cuatrimestre con diversas asociaciones para las que haréis multitud de actividades. Suponemos que, para el mejor desarrollo de vuestro trabajo, esas actividades necesitarán de una cierta difusión, ¿no? ¡Ahí entramos nosotros!
¿Vais a realizar una charla, seminario, etcétera y no tenéis donde publicitarlo? ¡Contacta con nosotros! En el Grupo Titorizado 4C os damos la oportunidad de que nos acerquéis vuestras actividades, y los grupos con las mejores propuestas contarán con nuestra ayuda para la difusión de sus actividades mediante Sermos Galiza. ¿A qué estás esperando? Puedes contactar con cualquiera de los cuatro miembros del grupo (Leticia Francisco, Javier García, Noemí Fiaño y Federico Giordano) que te indicarán que debes hacer para acercarnos tu propuesta. ¡No pierdas el tiempo! ¡Sermos Galiza te brinda la oportunidad de publicitar tu trabajo, no la desaproveches!
INVIDENTES: SU VIDA EN LA UNIVERSIDAD
“La relación profesor-alumno, junto al apoyo que proceda del exterior, se revela como herramienta muy eficaz en el ámbito universitario. Cada profesor tiene su propia metodología, recursos, técnicas y procedimientos que tendría que hacer accesibles al estudiante con discapacidad visual” (Felisa Álvarez Gámez, Profesional de Referencia de la ONCE para el apoyo a estudiantes universitarios con discapacidad visual en la Comunidad de Madrid)
¿Creéis que en la vida real las personas con discapacidad visual no encuentran problemas a la hora de desarrollar su formación académica en una Universidad? ¿Nunca os habéis preguntado cómo llevan a a cabo sus tareas y de qué modo se desenvuelven estas personas que, de vez en cuando, nos cruzamos por los pasillos? ¿Se sienten integrados entre sus compañeros? ¿Qué tipo de facilidades le proporcionan los docentes? ¿Existe algún organismo específico de la USC que se encargue de ofrecerles ayuda?
El tema que abordaremos en la realización de nuestro TS será la relación que existe entre las personas con discapacidad visual y su formación en la Universidad. Para ello hablaremos con la ONCE, con distintos profesores expertos en la materia y con otros que impartan clase a estas personas. Y lo más importante, nos pondremos en contacto con las propias personas que sufren esta discapacidad y estudian en nuestra Facultad para que nos muestren cómo es su día a día.
Aquí dejamos el enlace de un vídeo relacionado con el tema que trataremos en nuestro TS. Gennet es la primera persona sordociega en España que consigue obtener un título universitario.
S3G
A XUNTANZA: El arte de hacer mucho con poco
ComposTimes: 3 reportajes, 3 colaboraciones
Es un hecho plausible que se está viviendo una crisis en el periodismo, en los medios y en los formatos periodísticos. Muchos trabajadores de la información y colaboradores son arrastrados por esta crisis y se hunden. Muchos otros, por el contrario, luchan por sus ideas y surgen como nuevos emprendedores empresariales.
Un ejemplo de ellos, muy cercano a nosotros, es ComposTimes. Este interesante proyecto es un periódico online creado por estudiantes de periodismo, comunicación audiovisual y otras carreras. ComposTimes intenta hacer un periodismo alternativo, facilitando la participación ciudadana y contando noticias e historias con un toque de humor. Con estas características se hace un hueco en el mercado gracias a la publicidad que le dan sus integrantes.
En nuestro Proyecto Tutorizado en Grupo (ProT) vamos a colaborar con ComposTimes. Nos han brindado la oportunidad de realizar tres reportajes sobre alguna de las asociaciones que trabajan con la asignatura de Comunicación Interpersonal y Comunitaria.
Aún no hemos decidido qué asociación trataremos en cada reportaje, por lo tanto, agradeceríamos que cada grupo de ProT se pusiera cuanto antes en contacto con sus respectivas asociaciones para preguntar si están interesados en la elaboración de un reportaje sobre la misma. También agradeceríamos que los grupos se pusieran en contacto con nosotros cuanto antes para conocer el interés de su asociación en ser objeto de un texto periodístico.
T3B.
Geocomunicación: ¿Y esto exactamente qué es?
Cuando se trata de aprender a trabajar en equipo y uno no elige a sus compañeros es necesario demostrar las capacidades relacionales y de adaptación. El primer paso es la elección del tema, uno en el que debieran confluir los intereses de los participantes. Puede ser o no nuestro favorito, pero después de negociar decidimos hablar del ser humano en el entorno urbano, ese engranaje simbólico que surge de la plasmación del propio comportamiento y que a la vez incide directamente sobre él.
Rápidamente nos dimos cuenta de que teníamos interés por comprender cómo la conducta humana, a través de los mapas mentales y la puesta en común de pensamientos, derivaban en la construcción del medio. Además, desde un punto de vista práctico, teníamos fácil acceso a expertos relacionados con el mundo de la “geografía subjetiva”, que son las dos palabras que mejor definen nuestro trabajo. Pero, sobre todo, queremos fijar la atención en el trabajo de campo a través de entrevistas a diferentes grupos de personas profanas en la materia para que que reflexionen y podamos sacar conclusiones acerca de qué elementos determinan cómo una persona se orienta en la ciudad y cuáles son sus mecanismos de referencia principales.
En definitiva, este post inaugural debería servir para acercaros el contenido de nuestro TS. Sabemos que, aparentemente, puede ser un tema difícil de comprender, así que si tenéis alguna duda o sugerencia, no dudéis en comentar en la entrada y abriremos un espacio de debate.
S3C
Diferenzas na comunicación
Comportádesvos na casa, cos vosos pais, do mesmo xeito que o facedes cando vos atopades cos vosos amigos? Falades da mesma maneira? E cando tratades cos vosos xefes? Considerades que hai diferenzas entre como se comunican as persoas que viven no medio rural e as que viven no medio urbano?
No noso proxecto para o TS, intentaremos ilustrar estas situacións, dar mostra e exemplificar como todo o mundo cambia os seus rexistros á hora de comunicarse cunhas persoas ou con outras, dependendo de moitas variantes. Por exemplo, todo o mundo fala dun xeito moito máis coloquial e liberado cos seus amigos, utilizando tacos, usando palabras comodín… vaia, exercendo a confianza que permite a relación; e cambia inmediatamente de rexistro se ten que falar co seu profesor.
Durante a realización do noso traballo observaremos o comportamento de diferentes persoas tendo en conta o seu ámbito: no traballo, na facultade, no medio rural, na familia, cos amigos, etc. e iremos confeccionando unha memoria na que arquivaremos os diferentes patróns de conduta condicionados polos diferentes ambientes.
Convidámosvos tamén a que expoñades, se queredes, as vosas experiencias e anécdotas con relación a todo isto. Algunha vez vos sentíchedes incómodos ao atoparvos en medio dos vosos amigos estando os vosos pais diante?
S3A