CIDADE- RURAL: SUMAR E RESTAR DISTANCIAS

Os da Costa da Morte aínda seguen esperando pola autovía, a cal planearon fai “dez” anos, empezaron a facela fai “cinco”, e acabarán dentro de “trinta”. Pode que esaxere un pouco nos anos, pero moitas veces a realidade supera á ficción. A Costa é rural. A autovía semella unha opción só para os da cidade. E coma este caso, milleiros en Galicia e en España.

 O tema que estamos a tratar no noso TS son as diferenzas na formación e na educación no entorno familiar directo, facendo contraste entre o rural e o urbano. E diredes vos:«Entonces que ten que ver a introdución deste post co tema?». Moito, porque a distancia está na comunicación. Agora… ¿Ésta afecta sempre negativamente ou, pola contra, pode chegar a afinanzar máis a relación entre dúas persoas?

 Dise que a relación entre un avó e o seu neto é máis forte na aldea que na cidade. Pero dinse tantas cousas… Toda relación depende dun mesmo e dun mesmo con demais. Sí que é certo que os lugares onde crecemos chegan a maior parte das veces a determinar certos comportamentos, certas actitudes. Pero todo é relativo. Non chove sempre a gusto de todos.

 Está a comunidade prexudicada pola distancia ou non? Alonxámonos nós mesmos nunha burbulla para conservar a propia identidade ante os demais? Pensades que neste caso, as circunstancias xeográficas sí que determinan o concepto de interiorización dun mesmo? A educación e sobre todo as formas de educar están infravaloradas no rural, e viceversa?

S2D (Lorenzo Pérez, Nespereira Vale, Fernández Trasmonte, Garea Albarrán)