Poñendo o altavoz
Parece que teñan que acontecer sucesos desagradables coma o suicidio de persoas para que a cidadanía tome conciencia dos problemas da sociedade. É a acción, seguida de reacción (coa movilización cidadá) e repercusión (de fora que chegue ás altas esferas e que procuren resolver os problemas).
Para evitar situacións tan lamentables, resulta necesario a existencia de medios alternativos que realicen entrevistas e reportaxes de contido alternativo e cun maior interese humán. Precísase dar voz aos colectivos máis desfavorecidos e que, por resultar minorías, quedan excluídos das axendas dos grandes medios.
Sermos galiza pretende precisamente isto. Dar voz a aqueles que endexamais aparecerían nos medios salvo para informacións tráxicas.
Tras falar con Xosé Mexuto, o director do medio, este deunos liberdade á hora de escoller tema. Iso sí, unha das súas consignas foi que tentaramos dar cabida ao maior número de fontes posibles e que nutríramos a peza de contidos fotográficos. Tamén nos insistiu moito na importancia de que os textos foran concisos e de áxil lectura.
Os protagonistas das nosas entrevistas e reportaxes serán persoaxes do noso entorno de certa relevancia coma portavoces de asociacións ou entidades deportivas. Pero, se queredes que a asociación coa que colaborades teña ese oco necesario para sensibilizar á sociedade, non dubidedes en falar connosco. Sermosgaliza encargarase de poñer en coñecemento dos seus lectores a situación particular de cada un de vós.
T4C
Posted on 8 Marzo, 2013, in Documentos and tagged Fiaño Real, Francisco Pérez, García Casco, Giordano Mederos. Bookmark the permalink. 3 Comentarios.
A finalidade do segundo post do ProT é dar mostra do proceso de traballo que levades feito coa asociación, engadir datos e experiencias, aportar algo mais que unha presentación (a cal xa fixéchedes fai quince días). Intentade por favor cumplimentar un pouco o post e dar mostra nel do que estades facendo e aprendendo en Sermos.
Ademáis, a este post fáltanlle 500 caracteres e xustificalo.
Lembrade que o prazo de subida remata ás 10 da noite.
Estoy de acuerdo con vosotros respeto al tema de los medios; es una vergüenza que no se conozcan los problemas más cercanos mientras asuntos internacionales inundan completamente nuestra vida cotidiana. Lo malo es que esto no pasa solo en España sino en todo el mundo..seremos capaces, nosotros como futuros periodistas, mejorar esta situación? Quien sabe…
Saludos
Ferro Sonia BCP T3C
Morbo no es una palabra que debiera llenar el bolsillo de un periodista. Aunque tampoco de un político, que bien que lo utilizan o lo eluden a conveniencia, al igual que esa “profesión” intermedia a la que llaman tertulianos, en vez de porcularios. Todos estos que así obran, lo son. Muchas personas mueren al día en este mundo por causas o provocaciones miles. Para Durkheim el suicidio anómico ( los que se han producido en esta crisis lo son) responde, entre otras causas posibles, a la dificultad de enfrentar la pobreza o a no mantener la herencia de la vida. No se tratan de suicidios egoístas, a los que un gobierno pueda dar la espalda egoístamente también, paliándolo con graves discursos sobre la calidad de vida, como en Suecia.
No siendo un entusiasta de los manuales de buenas prácticas, tan extendidos entre el moralismo liberal de las profesiones como el periodismo, sería sí partidario del encausamiento de los gobiernos por el crimen de suicidio anómico provocado, más que de amplificar o airear ligeramente, con ligereza, el democidio generalizado que están cometiendo. Personalmente, soy más proclive a este tipo de acciones “comunicativas”, aunque nos cueste una pasta iniciar un juicio público en este país. Por algo será.
Un saludo cordial.