Following: A arte da manipulación

Sorprende que a “opera prima” de Nolan se afaste do contido máis comercial das superproduccións que incrustarán ó director inglés na parrilla “Hollywoodiense”, aínda así é un filme con certo misticismo que vai de máis a menos e, como non, pega o xiro inesperado no tramo final, un exemplo de que a orixinalidade non sempre vai da man dos cartos. Pero este post é para relacionar o filme coa asignatura , non para facer unha pobre crítica. Ben, a manipulación é o elemento fundamental pola que se guía trama, un exemplo que expón que a confianza na relación de un ou varios entes ás veces guía as nosas propias accións, sobretodo cando existe un “lider” o cal atende a unha personalidade peculiar, única, que rompe os estereotipos (seguro de sí mesmo, sen medo, non rouba obxetos valiosos, análise psicolóxico nos seus roubos..) e outro que atende á debilidade, inseguridade, mal momento persoal (sen traballo, sen inspiración para escribir…). Así a manipulación aliméntase para conseguir o obxetivo final sempre dentro do círculo de confianza, que pouco a pouco, deixa guiarse ó débil polo “lider”, incluso intentando copiar o estilo do mesmo ( personalidade, forma de vestir…),unha peculiar forma de política.

Tomé Piñeiro, Abel