O que ocultan as fachadas

Un suposto encontro casual. Non o é. Está forzado por Cobb, quen logra os seus propósitos empregándoo como un simple utensilio para ir tecendo toda unha rede de feitos que acabarán sendo a súa perdición.

O que antes perseguía a aquel que lograba chamar a súa atención de entre a multitude, agora invade a súa intimidade e xoga con ela. Cre ter dominada a situación, pero non deixa de ser un elo da cadea. Os seus comportamentos están determinados por unha mente coñecedora da súa necesidade de atopar historias que inspiren a súa creatividade literaria.

Durante os ¨roubos¨, ambos experimentan unha sensación de placer ao descolocar as cousas do seu sitio ou amosándolle a víctima que viron os seus obxectos máis persoais (¨todo o mundo os garda nunha caixa¨ din). Ben poderían ser os extremadamente grandes botes de tallaríns para unha asiática de non máis de 55 quilos ou os restos de migas que deixa o parado romano durante o seu particular exilio no parque.

Pero esa sensación non se cingue ás catro paredes. Tamén a experimenta o protagonista ao pasear polas rúas e observando os comportamentos daquel ao que segue. Da igual que este non emita sons. As súas travesías, as úas pausas din moito do seu estilo de vida. A vítima: aquel no que recae o foco do caprichoso azar.

Todo isto ata que vontade e non o azar doutro acaba por romper o ciclo, facendo entrar ao protagonista nunha espiral sen saída. A parte do ¨eu¨que puxo a disposición de todos ao circular pola vía pública acaba por ser controlada por Cobb, quen, sen falar antes con el, xa coñece de antemán o que  vai facer.

García Casco, Javier T4C S1E