INAUGURACIÓN SEN PINCHOS

Boas compañeir@s comuniqueir@s!

Queda con esta entrada inaugurado oficialmente o blogue deste curso 2013-2014 para a  asignatura de Comunicación Interpersoal e Comunitaria. Agardemos todo vaia vento en popa  a toda vela –e que “no corra el mar, sino que vuele”- o noso traballo conxunto.  Recordámosvos que tedes aquí colgados os vosos localizadores grupais e individuais, e  por aquí o libro de estilo que debedes seguir sempre.

 Para as dúbidas que poidades ter estaremos os compañeiros do GBCP (ou “los del blog”) e o  profesor Marcelo Martínez. Iso si, antes de preguntar botádelle un ollo á Guía do Alumnado,  seguramente a vosa resposta estea por alí. Tedes tamén neste blogue subidos os traballos de  anos anteriores, polos que podedes guiarvos nun primeiro momento.

 

Que non decaiga, aprendede e falade. Xa sabedes, COMUNICACIÓN!!

 

GBCP

Buah Neno!

Se agora solto a seguinte frase: Fuah neno acabo de venir de la kel de mi plas, que compró un chukel nuevo para su ja, mazo bonito!.Mais de medio mundo quedaría atónito ante o descubrimento dunha nova lingua, pero nada máis lonxe da realidade. Trátase do Koruño lingua urbana cooficial e coexistente co castelán e o galego.

Saco este tema, para falar da exlusión social lingüística. É decir, cantas veces temos cambiado a nosa maneria de falar dependendo do entorno co que nos relacionásemos?. Ou ata que punto nos sentimos integrado nun grupo que ten outra jerga, ou outra lingua?. A pesar de todo o que nos inculcaron dende pequenos, penso que é algo que nos afecta moito  e que as veces deriva nun problema de integración social; como lle pode ocorrer aos inmigrantes.

Parece unha tontería pero non o é tanto, aínda seguimos mirando raro a ese par de rapazas ou rapaces  que están no bus mantendo unha conversa en ruso, rumano, ou calquer outro idioma que nos sone a chino.É unha situación moi complexa xa dentro dunha comunidade como Galicia, as friccións entre castelan-falantes e galego-falantes. Pero si nos poñemos na pel dos inmigrantes que pasa?.  Eu pensó que ainda que on se queira recoñecer vivimos moitas máis situación de exclusións lingüísticas das que se pensan. Deixo xusto un enlace que fala deste tipo de integración, tratado dunha forma moi xeral.

http://www.ciedh.es/documentos/medicion_integracion_inmigrantes.pdf

Álvarez Gromaz S1F, 1A 3.

”O asalto á Catedral”

 A derradeira semana o grupo S1B asaltou á catedral de Santiago na procura de información sobre as campás e o oficio de campanerios. Na visita ó templo compostelá entrevistamos o deán de Compostela o cal nos aportou novas información sobre o tema. Entre as múltiples historias vencelladas ás campas esta semana destacamos á figura do campaneiro. Unha figura esvaecida no tempo e que anos atrás cumplia unha serie de funcións importantes. Dende hai algo máis de cuarenta anos o campanario da catedra está inhabitado, notroura, o campaneiro e toda a súa familia vivían no campanario. Un lugar estrano para residir pero a súa vez un privilexio ó ter unha vivenda de 800 anos e cun valor incalculable.

Durante a entrevista, Don Xose María explicounos como era a vida desta familia e describiunos unha serie de mecanismos que tiñan para tocar as campás dende a cama. Resulta que artellaron un sistema composto de diversas cordas e roldanas para evitar ter que erguerse da cama ás sete da mañá tódolos días. Falounos tamén dunha pequena campá que se tocaba en ocasións dende o exterior para espertar ó desaparecido encargado de facer repicar os altofalantes da época cando este se quedaba dormido. As campás debían soar tódolos días, estes dous exemplos son boa proba de elo.

 

 Castro Silva, S1B

 

 

La vida en comuna

Aprovecho el estreno de la película de Ignacio Vilar (director de la existosa Pradolongo) para sacar a colación un tema muy  interesante, la vida en las comunas. En concreto os hablo de lo que se acerca de una comuna que hay cerca de mi pueblo, la comuna del Foxo. Esta agrupación de gente fue muy famosa en la década de los 30 donde se llegaron a juntar más de 150 personas quienes hartas de las reglas sociales y de las imposiciones de tipo estatal; decidieron llevar a cabo una  forma de vida según sus propias normas. Los fundadores de esta juntaza no fueron gente sin ningún tipo de estudios, sino que se trata de profesores de universidad, entre otros.

Su forma de vida,  se basa en el empleo exclusivamente de los recursos de la naturaleza y de los animales; buscando la una autosuficiencia casi total. Trabajaban el cuero y crían y vendían cabezas de ganado ovino y caprino.

Pero hoy en día esta comuna ya no es lo que era, hace mas de diez años que la mayor parte de sus integrantes la abandonaron, ya que  en sus ultimas épocas la comuna ya no era aquello por lo que habían luchado en un principio.

La mayor parte de estos conceptos  se pueden ver reflejados en la película: Vilamor, de Ignacio Vilar que se estrenara dentro de dos semanas en Lugo.

Es interesante muchas veces plantearse otros estilos de vida, como ocurre en este caso con la comuna.

Álvarez Gromaz, S1F, 1A3