Arquivo do blog

Miniaturas Eugenio Granell: final.

E ata aquí chegou a nosa viaxe. Un longo camiño que nos levou á creación deste vídeo documental no que os propios protagonistas da historia nola explican con todo luxo de detalles.

Benvidos ao surreal mundo das Miniaturas de Eugenio Granell.

ACENTRALFOLQUE: Eugenio Granell, música revelada

Neste video Alejandro Vargas resume en breves palabras como foi o seu comezo no proxecto de ACentralFolque.

Ao longo do noso traballo coa Central puidemos entrevistar aos principais artífices da publicación que acadou fai uns días o Premio Especial do Certame Cubadisco 2013. Ramón Pinheiro, Olga Noguiera e o mesmo Alejandro Vargas dan voz á peza audiovisual coa que rematamos a nosa andaina coa Central e que lles servirá nos próximos días como peza promocional da xira do espectáculo.
Dende as súas diferentes perspectivas, e en función da labor que levaron a cabo no proxecto, abriron as portas para que puideramos saber como foi todo o proceso que se atopa detrás do que hoxe vemos enriba do escenario.
Por unha banda, a escolma e o estudo das anotacións inéditas das que nin tan sequera a familia tiña constancia e, nunha segunda parte, o traballo de cómo facer soar esa música, conforman no seu conxunto o traballo final conformado polos dous libros e o CD, e sobre isto versan as reflexións achegadas que nestes momentos están en proceso de edición e coidamos que poidan ver a luz a vindeira semana.

T4B

Miniaturas de Eugenio Granell: un espectáculo surrealista

O xoves 18 de abril os membros do grupo titorizado 4 tivemos a sorte de poder presenciar no teatro Rosalía de Castro o comezo da xira das Miniaturas de Eugenio Granell, o proxecto da Central Folque co que estivemos involucrados durante os últimos tres meses. Temos que dicir que foi unha experiencia memorable, e un gran final para este curto pero fructífero camiño.

Pódese dicir que o jazz é a vertente musical que, polas súas características, máis se achega ao surrealismo. Liberdade artística e improvisación son os puntos converxentes de dúas correntes que atoparon a súa fusión perfecta baixo a batuta do gran Alejandro Vargas, acompañado dun elenco de excelentes músicos, tamén versados nestas linguaxes.

Non sabemos se esto era o que tiña en mente Eugenio Granell cando compuxo estas partituras, mais estamos seguros de que estaría encantado co resultado.

Paro: Escrache final

Este é o último post do S2A. Tratamos o mellor que puidemos e soubemos a problemática dos desafiuzamentos, participando en roteiros populares, entrevistando ós afectados e estudando a fondo o proceso de execución hipotecaria dende un punto de vista xurídico. Isto quedou retratado nos nosos posts anteriores. Cremos que aínda nos queda unha cara por tratar, que ademais está moi de actualidade. Falamos dos escraches:

http://www.youtube.com/watch?v=tJKkRjL1fzE

Hai quen, coma María Dolores de Cospedal, califica os escraches de “nazismo puro”. Non entanto, a maioría dos cidadáns ven neles unha manifestación pacífica na que se pretende denunciar a situacións de milleiros de familias. O escrache é, para moitos, o último recurso. Sen o apoio dos diputados que faltan, a ILP non sairá adiante (http://escrache.afectadosporlahipoteca.com/).

O que o S2A pensa é que vivimos nun país democrático, cada vez menos, no que é a cidadanía a que escolle os seus representantes. Así que, María Dolores de Cospedal, estás aí porque che puxemos nós. Non gobernas só en ti mesma, senón que tamén determinas o futuro de millóns de persoas, desas que che elixiron. Por isto, teñen todo o dereito do mundo a expresar as súas demandas e ti tés o deber de escoitalos. O escrache non é un delito, non hai intimidación, non hai coacción. É un exemplo da liberdade de expresión.

Dito isto, despedímonos. Grazas a todos os que lestes e comentastes o que fomos escribindo, con máis ou menos acerto. Ata aquí chegamos! 

S2A

As miniaturas de Granell toman forma no Rosalía

“Son boísimos. E a xente non se entera. Se fosen de fóra…”. Isto era o que nos comentaba unha señora de certa idade, visibelmente emocionada, recén rematado o concerto; cando algúns de nós baixábamos coas nosas cámaras desde o Proscenio 3 do Teatro Rosalía de Castro da Coruña. Ás portas deste teatro herculino tan especial chegaramos sobre as 5 da tarde, e por alí nos agardaba Ramom Pinheiro, Chito, historiador musical asociado a aCentralFolque que dirixiu a investigación sobre as miniaturas musicais de Eugenio Granell. Con el estivemos coñecendo os lugares do teatro que nos poderían ser de interese para filmar o concerto, e el mesmo foi quen nos concedeu unha nova entrevista para a videorreportaxe que estamos a editar.

Entre bastidores

Entre bastidores

Deixamos o Rosalía de Castro sobre as 10:30 da noite, logo de máis de 5 horas de traballo. Estivemos presentes durante as probas de son do septeto dirixido por Alejandro Vargas, o que nos preparou para o espectacular show que estabamos a punto de presenciar. Tamén vivimos con eles algúns momentos previos á actuación, coñecendo esa outra parte do espectáculo, a que sucede entre bastidores e que lle é descoñecida ao público. Por suposto, asistimos ao concerto e tivemos a sorte de poder movernos polo teatro coas nosas cámaras para gravar as imaxes de cara ao noso traballo.

Desde o escenario

Desde o escenario

Pouco podemos dicir que faga xustiza a tan tremenda actuación, ademais de animarvos a que acudades ao próximo concerto da xira, o 25 de maio no Teatro Principal de Pontevedra. Comentáranos Vargas nunha das nosas conversas que unha muller, logo da presentación do proxecto na Cidade da Cultura, se achegara a el e lle dixera: “Non sei se Granell soa así así, pero o que vós tocades encántame”. Non podemos facer máis que subscribir esas palabras.

T4B

PARO: NOS ACERCAMOS A LA REALIDAD

Es conociendo historias como la que vamos a contar ahora cuando valoras un poco más todo lo que te rodea. Como sabéis, nuestro trabajo se ha centrado en las consecuencias que deja el paro en las relaciones familiares, y para ello enfocamos el trabajo desde el punto de vista de familias desahuciadas.

Mari y Sandra han sido nuestras protagonistas, víctimas ambas de aviso de desahucio. En este post vamos a centrarnos en Sandra, una mujer brasileña de nacimiento de 51 años, residente en Pontecesures, madre de tres hijos, dos mayores de edad y una niña de 14 años. No tiene trabajo y recibe una ayuda de 400 euros mensuales, lo mismo que debe pagar por su hipoteca cada mes. Se divorció de su ex marido en el año 2011 por una serie de problemas familiares más allá del impago de la hipoteca. Estos problemas se juntaron con el paro de su ex marido y la situación empeoró. Ahora lucha con esperanza tras una depresión en la que no creía. Le damos voz a ella:

Image

“Para mí depresión era un cubo un trapo y a limpiar ventanas, yo no aceptaba eso de depresión, crisis de ansiedad…cuando desperté en el hospital me di cuenta de que la depresión sí existe, el pánico (…) ni la comida me bajaba, era un bombardeo de ideas, de buscar soluciones…”

Image

“Sabes cómo son las personas, les gusta opinar sobre tu vida, la gente debería quedar callada porque todos tenemos problemas”
“Tengo vecinos, tengo amigos, uno me trae huevos…hay ayudas”
“Mi hijo mayor también me ayuda, aporta algo aunque ahora también está en el paro”

Image

“No creo que los directores de los bancos de aquí saben lo que hacer, esto viene de arriba”
“Que el tribunal de justicia formule leyes para nuevas hipotecas, para mí es una falta de respeto”
“En mi situación, una ley que ampare a la mujer cuando tiene este problema que tengo yo no existe”

Image

“Es mi casa, la casa de mis hijos, donde respiramos, donde dejamos todas las angustias fuera, esto es nuestro mundo, y todo esto yo lo voy a perder. Duele, duele mucho”
“Dijo mi hija pequeña mamá: vamos a pensar que nuestra vida es como una película de Disney, primero lloro, llanto, sufrimiento pero, el final es feliz. Y eso es lo que pienso, es lo que tengo que pensar”

Image

 

S2A

La mente en blanco

Ya se ha hablado alguna vez aquí de la relación entre las obras de Granell realizadas en diferentes soportes, ese hilo conductor interdisciplinar que es el espíritu azaroso y espontáneo que subyace bajo sus creaciones.

Lo cierto es que las obras en las que más se percibe esta pretensión de eliminar el control sobre sí mismo son aquellas encuadradas dentro de la corriente del automatismo abstracto, un estilo que propone la creación inconsciente, con la mente en blanco, concibiéndola como la forma de arte más auténtica y pura.

El automatismo abstracto nace en el seno del surrealismo y el expresionismo abstracto. Algunos quieren ver en los dibujos de Alexander Cozens (San Petersburgo, 1717) un precedente de esta corriente, aunque es obvio que Cozens dista considerablemente, en términos cronológicos, de los impulsores más destacados de este estilo.

Alexander Cozens

Existen trazos de automatismo abstracto en muchas figuras clave del arte de la época: la necesidad de espontaneidad del expresionismo abstracto hace que en ocasiones se recurra al automatismo, propiciando el surgimiento del dripping y el action painting (Pollock, Goldberg, Stefanelli y un largo etcétera), en el que el automatismo englobaba la totalidad del proceso creativo; por su parte, los surrealistas obtenían mediante el automatismo abstracto los motivos de sus obras, aunque los modificaban posteriormente para lograr el acabado deseado, de forma planeada y consciente, de modo diametralmente opuesto al espíritu automatista.

Jackson Pollock

A raíz de esto surge en Canadá un grupo radical llamado Les Automatistes, formado por siete pintores de Montreal entre los que destacan Paul-Émile Borduas ―su fundador― y Jean-Paul Riopelle. Activos durante tan sólo cinco años (1946-1951) celebraron, poco después de su formación en 1946, la primera exposición organizada en Canadá por pintores abstractos.

Jean-Paul Riopelle

Actualmente, a pesar de la general falta de interés hacia este ámbito, encontramos influencias automatistas en gran parte del arte contemporáneo.

T4B: (Fontán  Bestilleiro, Gándara Porteiro, Garabato Carbón, Garea Albarrán)

Paro: Primero conocer, después informar

 Conocer la situación actual de familias desahuciadas o en trámite de desahucio es una realidad que todo el mundo debería de tener bien presente porque afecta a una gran parte de la población española. En este terreno es en el que estamos trabajando nosotros desde hace un mes y algo.

Empezamos buscando manifestaciones con las que poder captar fotografías desde nuestras cámaras y en las que poder tomar contacto, tanto con personas de la plataforma de Stop Desahucios como con la gente afectada por la pérdida de la vivienda.

DSC_1231

El siguiente paso que hemos dado ha sido el de conseguir hablar en persona con dos mujeres que llevan años luchando contra este panorama de crisis que les afecta en su día a día. Nos hemos desplazado a Sigüeiro y a Pontecesures para conocer de cerca sus problemas, el ambiente en el que intentan hacer una nueva vida y los problemas económicos que tuvieron con los bancos. A partir de esas entrevistas hemos ahondado más en el lado humano y personal de la gente, viendo lo que hay más allá de la simple propiedad física de un piso o una casa, aunque sin pretender buscar el sensacionalismo en la historia.

Después de estas dos experiencias nos gustaría poder contactar con más gente como ellas, pero no creemos que la plataforma nos pueda proporcionar más entrevistados. Por lo tanto nos dedicaremos a juntar todo el contenido audiovisual y fotográfico con el que contamos y comenzaremos a realizar un glosario en el que de forma simple y clara expliquemos los conceptos que forman ya parte de nuestro día a día y que mucha gente aún no llega a comprender.

Creemos que con estas actividades podemos acercaros casi todas las perspectivas de el tema de los desahucios: la parte de las personas afectadas, el apoyo de la plataforma y los términos bancarios que tanto oímos. Y pretendemos así que conozcáis bien su situación, ya que forma parte de nuestro trabajo estar informados en todo momento y empatizar con la gente que nos rodea, eso sí, sin intentar buscar el dramatismo al tema.

S2A

aCentralFolque: Miniaturas de Eugenio Granell. Música Revelada.

Unha casualidade. Así é como describen o comezo de toda unha investigación que deu a coñecer a eclipsada faceta musical de Granell. “Había un violín e varias anotacións musicais que non chegaban a ser composicións”. Suficiente para motivar a todo un equipo que remataría coa publicación de dous libros e un CD a partir de varios apuntes nun caderno esquecido e inédito.

Todo apunta a que a vertente pictórica e a musical se vinculan no mesmo xeito de proceder a pesar de ser modalidades artísticas diferentes. O automatismo psíquico xoga un papel principal na creación das súas pezas. A ausencia de control sobre a razón fai posible a obtención dunha imaxen inconsciente e imprevisible ao comezar a tarefa: non hai vontade por realizar unha peza preconcebida, senón que o artista non se da de conta do que está a facer até que remata a obra.

Alejandro Vargas levou a cabo o labor de reinterpretar e completar estas pequenas pezas convertíndoas en miniaturas musicais que, co tempo, fixeron posible a súa presentación ao cargo dunha banda formada por batería, contrabaixo, piano e voz, con colaboración de gaita, zanfona e viola.

En boca de Ramón Piñeiro – director do triple proxecto que consta da publicación da investigación do traballo musical, as máis de 200 anotaciós musicais e o disco-, Granell non pretendía copiar ou emular a música popular, senón que xurdiu da súa necesidade de inventar o popular.

O vindeiro 18 de abril a banda volverá a recrear a liberdade creativa de Granell xunto coas derivacións de Vargas no Teatro Rosalía de Castro, na Coruña.

T4B

Paro: Stop desahucios, stop judicial

“La Justicia Europea considera abusiva la ley de desahucios española”

“El Tribunal falla contra la ley hipotecaria española por entender que permite actuaciones bancarias abusivas”

Hoy por fin llega el empujón, y hemos tenido que esperar a que Europa diera el paso. Hablamos de una reforma discutida por Gobierno y oposición durante los últimos meses, pero que se quedaba en eso, en un mero debate. La Justicia Europea considera las ejecuciones hipotecarias actuales contrarias a la directiva europea de protección al consumidor. Según el Tribunal de Justicia de Luxemburgo, la legislación española sobre desahucios vulnera las leyes europeas porque no garantiza a los ciudadanos la suficiente protección al impedir que se paralice un desahucio de forma preventiva.

Para poñer dentro do post

Y es que este es el punto clave. ¿Por qué no pueden los jueces paralizar provisionalmente el embargo de una vivienda? Esta intervención permite dar tiempo a que se examine si existe un abuso en el contrato hipotecario en cuestión.

Hoy nos levantamos con estos titulares en prensa, radio y televisión. Los medios españoles se hacían eco de una noticia que, sin embargo, no paga las vidas que se han llevado por delante los desahucios. Puede sonar populista pero, ¿se habría conseguido sin ellas, sin víctimas?

S2A

Formando na tradición

Os desafíos do noso tempo son numerosos, e esixen un número de coñecementos cada vez superiores. As novas tecnoloxías traen consigo un aluvión de información que temos que filtrar, seleccionar e comprender. O mundo nunca estivera tan conectado, e, precisamente por iso, nunca fora tan sinxelo esquecer as propias orixes para pasar a sumarnos a esta onda de uniformidade, onde modas, trending topics e a repugnante radiofórmula alimentan as masas.

Afortunadamente, as novas tecnoloxías tamén se poden aproveitar na dirección contraria, e gracias a elas pode ter lugar a difusión de iniciativas que intenten recuperar a memoria dos pobos e formar á xente nas súas tradicións para que estas non queden esquecidas. A Central Folque, mediante a Escola Livre da MPG (Música Popular Galega), contribúe a poñer unha importante pedra neste dificultoso pero fructífero camiño.

Image

Segundo a propia organización, a «Escola Livre da MPG é o centro de estudos regulares que aCentral Folque ten en Santiago de Compostela, cunha orferta variada e especializada en diferentes eidos do patrimonio musical galego, fundamentalmente instrumentais: gaita, percusión, sanfona, requinta, violino, acordeón diatónico e canto». A escola ofrece, a través desta ampla oferta, unha oportunidade de formarse con algúns dos músicos de máis renome en Galicia, nun programa que, ademais da formación musical, inclúe unha contextualización necesaria na historia da música e a cultura galega.

Coidar do noso patrimonio, da nosa fermosa herencia histórica, é necesario e convírtese nun acto de responsabilidade nos tempos que corren. Cómpre non esquecermos quen somos, de onde vimos, e cara onde queremos ir.

Image

T4B

Paro: A familia e a crise

 A crise económica está presente en todas partes e a todas horas. Estamos sendo constantemente bombardeados con cifras de paro, de débeda ou da prima de risco; que poden ter un perigoso efecto velador a longo prazo. É dicir, estásenos lembrando o lado “numérico” da crise, mentres o lado humano permanece en segundo plano. Banqueiros e políticos aparecen tódolos días nos medios de comunicación, dando a súa versión “oficial” dos feitos, mentres moitas historias de xente común e descoñecida pasan desapercibidas para a prensa, o cal dificulta a mobilización cidadá.

??????

Con este obxectivo, o de investigar os efectos da crise sobre as familias, o noso grupo TS realizará un seguimento da organización Stop Desahucios Compostela, durante o cal intentaremos coñecer mellor e difundir a realidade dos afectados por esta tráxica situación. O pasado domingo xa puidemos asistir a unha reunión informativa da organización, no número 18 da Rúa do Pombal (sede da Asociación Ítaca, adicada á promoción do patrimonio galego). Na reunión tratáronse moi diversos temas, dende litixios particulares entre bancos e familias ata proxectos de cara a futuras mobilizacións. Ademais, varias familias estaban presentes, e contaron de primeira man a súa historia, o cal foi unha experiencia de gran valor, xa que nos achegaron unha visión moito máis persoal do conflito dos desafiuzamentos.

O noso seguimento constará de tres partes que se complementan entre elas. A primeira consistirá nun seguimento fotográfico, tanto das familias como do movemento social creado para a defensa dos seus intereses. A segunda consistirá dunha serie de gravacións nas que tentaremos recoller o testemuño das propias familias, para que nos conten de primeira man como lles está afectando a crise. A terceira será un “glosario de prácticas bancarias inmorais”, no que iremos apuntando os diferentes procedementos e escusas que os bancos utilizan para botar a xente das súas casas.

S2A

aCentral Folque: desde o local até o universal

Setembro de 2008. Ugia Pedreira, voz de Chouteira, Nordestin@s ou Marful, presenta un novo proxecto de ensino e investigación arredor do mundo do folk galego. Trátase do Centro Galego de Música Popular aCentral Folque, herdeiro do CMTF (Conservatorio de Música Tradicional e Folque) de Lalín, que entre o 2000 e o 2007 se convertera nunha entidade de referencia para a nosa música popular tanto dentro como fóra das nosas fronteiras.

Image

O acordo acadado entre a entidade e diversas institucións permitía que a luz do CMTF, que desde a capital do Deza chegara a tantos rincóns do mundo, seguise brillando desde a cidade de Compostela. Hoxe xa son 13 anos de traballo os que serven como carta de presentación deste ambicioso centro, fundamentado no “estudo, promoción e divulgación da música galega cun enfoque aberto, global e contemporáneo”.

Desde a gaita á requinta, pasando polo canto ou a zanfona; a oferta educativa da escola é variada. Ademais, unha grande cantidade de proxectos de investigación, revalorización do propio e interrelación con outras culturas avalan o traballo de aCentral Folque. A posta en valor da figura de Florencio, o virtuoso cego dos Vilares; a produción da Descarga ao Vivo. Galiza-Cuba; os Encontros Internacionais de Acordeón Diatónico (Ponteceso) ou Zanfona Contemporánea (Narón); a investigación da faceta musical do coruñés Eugenio Granell, tema do que falaremos en próximas entradas e sobre o que realizaremos unha reportaxe audiovisual, etc. Estes son só algúns exemplos que amosan a riqueza do noso patrimonio cultural á vez que enchen un baleiro que as institucións do país, a pesar do seu certo apoio a este e outros centros, nunca tiveron demasiado interese en ocupar. “Buscamos chegar desde o local até o universal”, explicaba Ugia Pedreira aló por 2008. Así, coñecendo a cultura propia, é como teremos o noso lugar no mundo e poderemos comprender e valorar as culturas do resto dos pobos.

T4B