A necesidade de comunicar

Para e elaboración deste segundo post sobre encontros e itinerarios centrareime en tres parellas de personaxes: de Following escollo ao “estafador” e ao “estafado”, de In the mood for love aos dous protagonistas e, de Gente di Roma,  ao señor que escoita voces no cemiterio e que fala coa condutora do autobua ús.

O moito da elección destes tres pares de personaxes é tratar o tema de como case sempre precisamos do outro para acadar algo.

O proxecto de escritor de Following precisaba de novas personaxes para as súas historias e foi dar cunha coa que non contaba a priori. Baixo o caro traxe e a pinta de non facerlle dano a unha mosca estaba un peculiar ladrón do que o protagonista non quería afastarse, non porque necesitase personaxes, senón porque necesitaba comunicarse con alguén e ese alguén levouno a máis xente (tal é o caso da rapaza), aínda que o desenlace non fose feliz.

In the mood for love  mostra como a necesidade é común á señora Chang e ao señor Chow pola falta das súas respectivas parellas, mais tamén mostra a vontade de establecer un contacto humano, non sexual. Os protagonistas do filme pretenden axudarlle ao outro (outra vez toma importancia “o outro”) a vencer as “tentacións” que poidan presentarse durante a ausencia daqueles cos que comparten a súa vida.  Nesta ocasión, o compartir experiencias similares fai que a comunicación co outro sexa máis sinxela.

O home de Gente di Roma precisaba tamén ao outro (ao igual que as tres personaxes anteriores) por un motivo similar ao protagonista de Following. Aínda que este non era escritor si que se sentía só, polo que acudía ao camposanto, onde cría escoitar voces que procedían das tumbas. A súa necesidade de compañía faise latente cando sube ao autobús, lugar no que pretende falar coa condutora, que non se mostra moi receptiva porque…que condutor de autobús non pensou que algún dos seus viaxeiros está un pouquiño tolo? A comunicación dentro dos autobuses sería un tema interesante de analizar, son outro dos lugares nos que se producen encontros entre persoas de todo tipo e con todo tipo de necesidades comunicativas.

Vizoso García, Ángel Antonio T8A S3F

Un día destes, en Roma…

Brancos, negros, homes, mulleres, italianos e non italianos comparten a cidade eterna, Roma. Este filme mostra a maneira de actuar na xente en diversos ámbitos da vida diaria, como pode ser o rapaz que é “abordado” polo xornalista no autobús, tratando a este último coma un tolo mais apropiándose dos seus métodos trata de iniciar unha conversa cunha rapaza que senta ao seu carón posteriormente.

Tamén no que respecta ás dobres caras atopamos o home que rexenta o bar no que entra o rapaz negro, de cara á galería moi ben pero despois muda de faciana (tal e como lle acontece ao estafador  e á rapaza que actúa de gancho en Following, que mudan a forma de actuar cando están xuntos e cando están coa vítima).

Despois atopamos os supostos encontros marcados por unha aparente superioridade na escala social dunha das personaxes mais que, sorprendentemente, rematan por unir experiencias e esquecer a calidade da vestimenta que levan posta ou a riqueza de cada un.

Inferioridade tamén transmiten os anciáns que se someten ao test que determinará se padecen a temida enfermidade de Alzheimer. Desta volta é unha inferioridade marcada pola imposibilidade de responder a patróns de actuación básicos como pode ser repetir tres palabras ou volver a debuxar unha sinxela figura. Aquí o doutor sería o que está situado por riba mais a súa actitude contrasta coa de, por exemplo, o camareiro que mencionaba antes.

Finalmente, é curiosa a actitude do home que, contra o remate do filme, escoita voces no camposanto, movido seguramente pola necesidade de escoitar a alguén e manter un intre de conversa. Esta necesidade de escoitar e ser escoitado  aparece no momento en que trata de falar coa condutora do autobús, aínda que esta do filme (ao igual que moitas e moitos na vida real) non sempre ten o ánimo suficiente para charlar.

Estes son os encontros que máis chamaron a miña atención pero, quen sabe cantos tan curiosos ou máis haberá en Roma cada día!

Vizoso García, Ángel Antonio T8A S3F

SEPIU: Mirando atrás

Chegamos ao final do noso camiño e, despois do traballo que levamos realizado nestes meses para o SEPIU, chega o momento de botar a vista atrás e reflexionar sobre este percorrido que fixemos polo voluntariado.
O máis importante que temos destacar é o complicadísimo que resulta implicar a persoas externas para que participen en determinadas actividades (no noso caso, a gravación dunha peza audiovisual). Os compromisos, os horarios… pero tamén a falta de ganas ou de motivación fixeron que só puideramos lograr que dúas voluntarias participaran connosco para visibilizar máis o servizo. Toda unha odisea que seguro que nos servirá como experiencia no futuro.
Pero esta foi unha experiencia moi positiva para todos os membros do grupo. Polo noso xeito de traballar e a motivación de sacar o proxecto adiante acadamos un resultado bastante satisfactorio no noso proxecto e, especialmente, reforzamos os lazos de colaboración entre nós que xa había ao ter traballado xuntos antes.
Ao final, temos que valorar moi positivamente o ter realizado este traballo: non só melloramos as nosas capacidades para gravar, editar, etc. senón que puidemos coñecer a xente que realiza unha labor incrible e que foron o suficientemente amables para colaborar connosco. Pese a algunhas pedras no camiño e problemas que comentamos no noso post anterior, mereceu a pena. E, se logramos que vós tomarades contacto cun servizo que non coñeciades ou incluso decidirades facervos voluntarios, mellor que mellor.
Deixámosvos co resultado do traballo:

T8A.

SEPIU: Vuelva usted manaña

“Ah sí, muy bien, ya si eso lo miro en otro momento” como respuesta a nuestro trabajo en el plan de promoción del SEPIU. Como explica Lucía en su último post, este martes acudimos a la oficina del Servicio de Participación e Integración Universitaria para mostrarle a los coordinadores del servicio el material audiovisual que os anunciamos en este blog y en el que varios colaborasteis.

A todo el grupo nos supo bastante mal esa respuesta, pues no es muy alentador, motivador o cuantos adjetivos queráis poner, al hecho de llevar varios meses implicados y trabajando en un proyecto que ni sus propios responsables han sabido tener en cuenta. Todavía no le encontramos una razón a esta actitud, quizá pecamos de demasiado inocentes pensando que todo el mundo se implica en su trabajo y que no solo les importa cobrar un sueldo a fin de mes, pero así parece que funcionan las cosas.

A pesar de toda esta negatividad que ronda por el ambiente del SEPIU, hemos aprendido bastantes cosas, entre ellas la lección de que a veces uno puede implicarse más en lo ajeno que su propio “dueño”. Pero no solo nos quedamos con este “pequeño” detalle, sino que también hemos desarrollado aptitudes muy provechosas en cuanto a temas técnicos y de contacto de fuentes, y sobre todo, hemos interiorizado bastantes aspectos sobre el voluntariado que hasta el momento desconocíamos.

Si nos preguntan si vemos factible que nuevas generaciones que cursen esta asignatura en años próximos colaboren con esta entidad, la respuesta – de la gran mayoría de los integrantes del grupo- es que sí estamos de acuerdo, siempre y cuando la actitud de los coordinadores se torne un poco más hacia la implicación y el compromiso ya no con ellos mismos, sino con los demás, que al fin y al cabo son para quienes trabajan.

T8A.

SEPIU: Vídeos

Presentámosvos os vídeos de promoción que fixemos para o Servizo de Participación e Integración Universitaria da USC. Temos que agradecervos a todos os compañeiros que participáchedes neles a vosa colaboración, e tamén a Julia e a Violeta, as dúas voluntarias que moi amablemente charlaron diantes das nosas cámaras sobre a súa experiencia.

T8A.

ERASMUS: Punto…e final?

Esta semana foi particularmente intensa para o S3F porque, logo de moitas tentativas e de que nos “desen por saco” un par de veces conseguimos facer a actividade central do noso proxecto: un Grupo de Discusión con estudantes de programas de intercambio.

Na casa de Silvia Troncoso (perfectamente ordenada PARA A OCASIÓN) déronse cita Marcela Tatarska (de polonia), Rauan Danabayeva (de Casaquistán) e Francisco Rego (natural de Arzúa pero que, na actualidade, está de Séneca na nosa facultade). Dos tres puidemos coñecer o avance que foron experimentando para integrarse na comunidade que constituía a súa clase. Na maioría dos casos pasan de relacionarse coa xente da súa zona xeográfica a compartir tempo cos galegos (dos que dixeron que eramos algo pechados) a medida que o seu castelán vai mellorando. Tamén nos fixeron ver como era o método de estudo noutras universidades europeas e españolas, e algunhas cousas máis que resultan sorprendentes e que vos invitamos a ver no documento que vai adxunto a esta publicación. Ademais, grazas á mediación de Daniel Viña, teredes acceso ao mesmo documento de conclusións e á gravación da conversa moderada por Jacobo Fariña neste mesmo blogue.

Noutra orde de cousas, tamén continuamos coa recompilación de materiais dos alumnos que están fóra de Erasmus. Se no anterior post mostrabamos algunhas imaxes de  compañeiros que están noutras universidades, esta semana remitimos ao BCP tres textos (polo de agora) que contan as experiencias que viven estes rapaces e rapazas que decidiron solicitar programas de mobilidade. Nos post hai anécdotas e consellos para salvar as dificultades que, ao principio, poidades ter.

Polo de agora, ofrecemos os textos de Claudia Cid, Uxía Prieto e Cristina Knight. Agardamos que vos axuden ou vos animen a ir de Erasmus!

Isto é todo o que vos ofrece o S3F. Agardamos que os nosos post  fosen amenos e vos servisen de algo as nosas aportacións. Unha aperta de Raquel Pérez, Sara Rodríguez, Silvia Troncoso e Ángel Vizoso!

Análisis Focus Group

S3F

SEPIU: Non es ti só, tamén están os demais

Queremos comezar este post agradecendo a colaboración de todos os que participáchedes, nesta semana tan axeteadra (ou polo menos para nós foino), nos vídeos que creamos para promocionar o SEPIU: Xiana, Raquel, Álvaro, Virxinia, Laura, Silvia, Mario, Amara, Alejandro, Julia e Violeta (que, sen ser da clase, participaron moi activamente connosco).

Por fin, despois dos problemas que tivemos para poder cordinar cos voluntarios e para ter acceso ao material que necesitabamos, logramos gravar o pequeno spot que queríamos para poder darlle visibilidade ao servizo e unha pequena charla entre dúas voluntarias para que compartiran as súas experiencias co resto de nós e tratar de animar aos universitarios a participar no voluntariado.

Os vídeos serán colgados seguramente o xoves que vén, cando vaiamos ata as oficinas do servizo para falar cos responsables e crear unha conta de YouTube onde poder subir non só estas pezas, senón outras que poidan ser creadas no futuro. Por suposto, en canto as teñamos serán subidos ao blog para que os desfrutedes.

O noso maior problema foi a coordinación de tantas persoas con horarios tan distintos, como xa temos contado (e, de feito, á gravación do pequeno debate entre voluntarios faltaron dous que nos dixeran que ían acudir), pero despois de tanto traballo a verdade é que resulta satisfactorio ver que con esforzo e ganas de facer as cousas pódense acadar os obxectivos (aínda que sexan humildes, como os nosos).

T8A.

ERASMUS: Fotografías dos nosos compañeiros (I)

O prometido é débeda e, tal e como anunciamos nos nosos primeiros posts, unha das nosas asctividades será mostrar a vida dos estudantes que e están fóra de intercambio da nosa universidade mediante o seu propio ollo. Para tal fin, ímonos servir das fotografías que toman nos lugares onde están de festa…queremos dicir, onde están estudando.

Non hai demasiadas imaxes de clases ou profesores explicando a lección mais si que poderedes observar que os nosos compañeiros non tardaron en facer grupo con estudantes españois, estudantes de ERASMUS  ou os nativos do lugar no que se atopan.

Estas dúas imaxes pertencen ao mesmo rapaz: Manuel Domínguez Rodríguez, de 20 anos e natural de Ourense. Manuel estuda Xornalismo en Málaga, xa que é un dos derradeiros beneficiarios do programa Séneca e, como vemos, non perde un minuto. Na primeira imaxe vémolo nunha escapada de fin de semana á mesquita de Córdoba na que parece pedirlle a Alá sorte para os exames.

A segunda das fotografías mostra unha noite de festa do mesmo Manuel con compañeiros de clase que comparten o programa Séneca.

Viaxamos agora a París, onde Diego Mariño Román, natural de Vigo,  tamén de 20 anos e estudante de Xornalismo celebra o Halloween co resto de ERASMUS do seu grupo (españois e do resto de Europa). Como se pode observar, pásano de medo!!!! Igual é o empurrón que precisades para pedir o programa o ano próximo. Como apreciaredes, a festa non vos vai faltar 😉

A derradeira parada desta viaxe está en Tours, lugar de nacemento de Honoré de Balzac e onde Claudia Cid (Verín, 1992) estivo de ERASMUS no primeiro cuadrimestre deste curso.

A primeira imaxe mostra a “zona de cañas” de Tours nevada neste frío inverno do que acabamos de saír. A segunda das fotografías recolle unha das viaxes que Claudia e os seus compañeiros da Universidade François-Rebelais realizaron. Desta volta atópanse no Château de Cheverny, ao igual que na terceira instantánea na que Claudia (no centro) posa xunto a dúas compeñeiras de ERASMUS (unha delas española). Finalmente, e como non podía ser doutra maneira, unha imaxe de celebración. Nela podemos ver a Claudia con compañeiras francesas, italianas e españolas de cea. Que ben viven os nosos ERASMUS!!!

PD: Rezade por nós (como facía Manuel) para que os estudantes que chegaron á nosa facultade poidan poñerse de acordo nun día e así facer o Focus Group. Por favoooor!

S3F

SEPIU: Pedras no camiño

Xa sabedes que, no noso proxecto ProT, temos previsto gravar un par de pezas audiovisuais para dar a coñecer o SEPIU e intentar incrementar o número de voluntarios que se apuntan ao servizo. A verdade é que estamos a ir un pouco retrasados con respecto ao noso planning inicial debido aos problemas que estamos a ter para cadrar axendas cos nosos contactos (e para que nos contesten).

Esta experiencia estanos a valer para comprobar que a fase máis complicada dun proxecto non é planificalo ou sacar ideas sobre a temática, senón lograr involucrar ás persoas para que queiran colaborar: mentres algúns móstranse moi predispostos, hai quen non é tan colaborativo –algo totalmente comprensible, xa que ningúen está obrigado a querer axudarnos–, e esta está a ser a maior barreira coa que nos enfrontamos nestes momentos, porque o tempo esgótase e non parecemos acadar o obxectivo: hai que seguir loitando.

Por outra banda, o que si parece que está a funcionar para o SEPIU é a páxina de Facebook que creamos e que, nestas dúas semanas que leva funcionando, xa leva unhas cantas decenas de likes, ese medidor contemporáneo da popularidade, superando a barreira dos 1500. ¡Non esquezades darlle a «Gústame» se aínda non o fixéchedes!

¿Estades vós a ter algún problema parecido coa colaboración de persoas para o voso proxecto? ¿Lográchedes solucionalo?

T8A

ERASMUS: Focus Group, seguro que non sabedes que é

Seguramente moitos de vós descoñecedes totalmente o que é un Focus Group  ou un grupo de discusión, se o traemos ao galego. Ao S3F pasáballe o mesmo até que, o outro día, mentres elaborabamos unha serie de cuestionarios para difundir entre todos vós (e tamén entre os compañeiros que chegan á nosa facultade grazas aos programas de mobilidade) o profesor (Pedraio por estes lares) nos falou desta técnica que ten como obxectivo analizar os comportamentos dos individuos a través dunha conversa da que se extraen unha serie de conclusións.

Unha breve explicación sobre o Focus Group  é que debe reunir a un grupo de entre tres e seis persoas aos que se lles plantexan unha serie de cuestións (arredor de seis) que analizarán e comentarán nun tempo dunha hora nun espazo sen ruídos externos e que resulte cómodo para eles. A tertulia conta cun moderador que se encargará de distribuír os turnos de fala (deben ser iguais para todos) e a conversa  queda gravada para a súa posterior análise por unha persoa externa ao grupo de análise que se servirá tamén de apuntamentos tomados por un membro do equipo (que non debe intervir na conversa, nin tan sequera para preguntar por unha frase que se lle esqueceu anotar).

O  Focus Group  é, en definitiva, o que tentaremos empregar como espello da vida dos estudantes que chegan doutras Universidades a Ciencias da Comunicación. Esperamos que todo o que obteñamos desta experiencia sirva para complementar as outras iniciativas que recolle o noso proxecto (como a publicación de imaxes da vida dos nosos compañeiros que están fóra ou dos estudantes que chegan de “moi moi” lonxe).

S3F

SEPIU: Privacidade mesmo no voluntariado

Como xa adiantamos no noso último post, durante estas semanas o noso grupo dedicouse a mellorar a comunicación que o SEPIU leva a cabo nas redes sociais a través da súa conta de Facebook, e que pensamos que estaba mal orientada ao funcionar como un “perfil” igual ao que a maioría de nós temos nesta rede social.
Isto provocou que houbera algunhas queixas con respecto á privacidade dos usuarios que se facían “amigos” do servizo, e aos que non lles gustaba demasiado a idea de que traballadores da Universidade puideran acceder ás fotos da súa última noite de festa.
O que fixemos foi explicarlles como poderían transformar o seu perfil nunha páxina e explicarlles que vantaxes tiña:

• Eliminamos a barreira da privacidade, xa que coa páxina só se pode acceder á información que o usuario decida facer pública, co que contamos con menos reticencias para que lle dea a “gústame”. Tamén é máis sinxelo para os administradores, que non teñen que estar aceptando peticións de amizade.
• Aínda que non sexan fans da páxina, a información que publiquen no SEPIU será pública para calquera que entre, co que melloramos a penetración das informacións que compartan.
• O que a eles máis lles interesou foi o feito de poder coñocer o número de lecturas das súas publicacións que foron feitas desde o seu muro e cales foron lidas nos muros dos seus seguidores por outras persoas alleas, axudando tamén á penetracion e a estudar como mellorar a estratexia de comunicación.

Por outra banda, estamos comezando cunha ronda de contactos entre diferentes voluntarios e responsables de varias asociacións para gravar o spot e o vídeo para motivar o voluntariado do que falamos no post anterior, agardamos poder gravar esta semana ou a próxima e dalos a coñecer, por suposto, na nova páxina do SEPIU.
Xa que moitos de vós estades a traballar con asociacións nas que colaboran voluntarios, ¿credes que algún de vós ou alguén que coñezades estarían dispostos a saír no vídeo ou facer unha entrevista? ¿Que vos parece a páxina de Facebook como estratexia de comunicación nas redes sociais? A páxina podedes vela aquí, e non vos esquezades de darlle a “Gústame”.
T8A.

Erasmus: Atenas, Rennes e Eskisehir.

Como sabedes, o S3F está a traballar na análise dos grupos e do xeito en que se comunican os estudantes de ERASMUS (e outros programas de mobilidade). No post de hoxe trataremos o que lles espera aos nosos compañeiros. Neste caso Loreto, Óscar e Paula (que o ano próximo serán beneficiarios destes programas) van dicir “catro cousiñas” que esperan atopar nos seus lugares de destino así como as dificultades que creen que van atopar e as oportunidades que se lles presentan polo mundo adiante. Con eles quedades:

Loreto Barbón Concha
¿Qué esperas del Erasmus? Viajar a un país al que nunca fui, conocer gente nueva, moverme en una cultura un poco diferente a la española… Básicamente, aprender y disfrutar.

¿Por qué Atenas? Atenas era mi segunda opción. Grecia me parece un país lleno de historia. Estudié latín y griego en el bachillerato; visité Italia y no quiero quedarme sin conocer Grecia.

¿Dificultades? Aunque conozco el alfabeto griego, sólo di clases de griego antiguo; ir a un país con un idioma y un alfabeto diferentes me asusta, pero aun así, creo que con el inglés me puedo defender.

¿Oportunidades? Desde luego será una etapa imborrable en mi vida, ¡estoy muy ilusionada! Voy a conocer y aprender un montón de cosas diferentes que pueden enriquecer tanto mi vida profesional como personal.

Paula Quintás López
Do ERASMUS espero obter unha experiencia inesquecible, desas que serven para contar anécdotas dende nas ceas familiares até cos teus amigos. Non busco unha viaxe como tal (como a que faría de vacacións, por exemplo), pois son consciente de que vou estudar e o meu obxectivo é vir con todo aprobado de Rennes. Pero ademais de ir cursar fora o terceiro curso de xornalismo, con todo o que esto pode repercutir no meu expediente e mesmo no curriculum (cunha pouca sorte, poderei dar as clases en inglés e ter vida en francés, co cal adquiriría unha boa competencia en ambos idiomas), pretendo aprender a desenvolverme mellor nun país estranxeiro e así gañar confianza. Coñecer novos lugares coas súas particulares costumes e ter a oportunidade de viaxar un pouco polos arredores é algo que nos enriquece de xeito indubidable, polo que lle da un valor engadido ao ERASMUS en si mesmo. Medramos pasando de curso e medramos aprendendo a desenvolvernos.

Óscar Barreiro Manzano
Por que collín o programa ERASMUS? Sinceramente, véxoo como unha opción de coñecer e mergullarme en culturas distintas á miña e de desfrutar á vez que poño en práctica e reforzo o meu inglés. Por outra parte, a elección do meu destino ERASMUS (Eskisehir, Turquía) dende o primeiro momento estaba entre as miñas preferidas, tralas universidades gregas. A parte, permíteme viaxar aos Balcáns, rexión que me apaixona. O que máis me preocupa de facer un ERASMUS en Turquía é que, en xeral, se ten unha imaxe bastante negativa do país. Eu prefiro non ir con prexuízos e desfrutar do que me depare a experiencia!

S3F

SEPIU: Intentando comunicar

Como Ángel (nesta entrada) e Lucía (nesta outra) xa deixaron caer nos seus respectivos posts persoais, no noso grupo ProT estamos a pensar en como podemos dar a coñecer un pouco máis o Servizo de Participación e Integración Universitaria, que a USC ten algo esquecido.

Para completar esa presentación inicial das tarefas que temos pensado realizar, imos explicar as principais formas que a nós se nos ocorreron para poder promocionar este servizo e que foron, fundamentalmente, tres:

• Transformar o perfil persoal de Facebook co que ata o de agora estaban a traballar nunha páxina, simplificando o proceso e sen a posible percepción por parte dos seguidores de instromisións na súa intimidade (os responsables comentáronnos que recibiron algunhas queixas neste sentido).
• Elaborar un par de pezas audiovisuais: unha que sexa unha especie de spot, algo curto e impactante que quede na memoria do receptor. A outra trataríase dunha conversa entre voluntarios onde expresen as súas experiencias, as cousas que lle aportou a súa acción, por que pensa que é importante o voluntariado…
• Concursos: pensamos que ese spot audiovisual podería saír dunha competición, ao igual que algún cartel que servira tamén como promoción. No SEPIU comentáronos que tal vez poderían buscar algún patrocinador para os pemios.
• Crear un boletín electrónico cuadrimestral onde se recollan entrevistas con voluntarios, se explique o traballo que se leva a cabo nas diferentes asociacións e a súa aportación na sociedade e tamén se promocionen novidades no servizo como cursos, programas, etc.

¿Que vos parecen a vós estas iniciativas? ¿Pensades que imos polo bo camiño? ¿Botades algo en falta? ¿Pensades que servirá para motivar á xente? ¡Deixade os vosos comentarios!

T8A

ERASMUS: Orgasmus

En este primer post, el grupo S3F quiere situaros en la tarea que desenvolveremos a lo largo de las próximas semanas: el análisis del comportamiento de los alumnos beneficiarios de los programas de movilidad en lo que respecta a nuestra Facultad (tanto los que llegan como los que se marchan a otras Universidades). [Ángel Vizoso]

¿Qué pretendemos con este trabajo? Saber las opiniones de alumnos que tienen la beca Erasmus en la USC, saber cómo se sienten, si están cómodos, si les gusta y qué les parece esta oportunidad. También contactaremos con alumnos que ya participaron en este intercambio para que nos cuenten su experiencia y poder valorar si es o no una buena idea. [Sara Rodríguez]

Por otro lado vamos a indagar en el descontento que ha causado la desaparición de las becas Séneca. Daremos voz a aquellos que han tenido la suerte de disfrutarla. ¿Qué tipo de relación han establecido quienes han llegado de otros puntos de España este curso? ¿Se han sentido integrados con los estudiantes locales? ¿Se han sentido más integrados entre ellos? [Silvia Troncoso]

Tal vez uno de los puntos fuertes del sistema educativo sean esta clase de becas. Teniendo en cuenta el coste que supone mantener a un hijo/a fuera de casa daban la oportunidad a los estudiantes de explorar otros países. Averiguar cómo se imparte su campo de estudio en otras universidades.
Estas experiencias pueden empobrecerse ante los problemas de comunicación de los recién llegados. Ya sea por timidez, escaso conocimiento del idioma o falta de integración Estaría bien averiguar formas de mejorar en estos aspectos. [Raquel Pérez]

Esperamos que sea un tema atractivo para vosotros, ya que muchos estáis pensando en ser parte de estos programas. Ojalá que con nuestras publicaciones consigáis haceros una mejor idea de vuestra vida el próximo año.

S3F