(Re)descubriendo las grandes letras de Barreras

33063205

Vigo siempre ha estado muy ligado a los astilleros, forma parte de nuestras vidas. Y muchas veces no somos conscientes de todo lo que este sector naval sufre y nos aporta.

GoogleMaps

GoogleMaps

Continuamente he pasado por delante de la industria Hijos de J. Barreras, sin fijarme en las letras de su gran portalón y he seguido avanzando sin saber cómo de importante es su historia. Y lo cierto es que estas letras representan a los miles de trabajadores que consiguen mantener a sus familias. Personas que luchan cada día más contra las industrias competidoras para seguir demostrando el gran peso que tiene su trabajo. Y esto es lo que queremos (re)descubrir.

Así, con ayuda de los principales afectados, y con el conocimiento de grandes periodistas expertos en esta parte de Vigo, trataremos de reunirlos para crear una mesa redonda en la que el espejo responda a la persona.

González García, Sabela 142.C04

Posted on 14 Febreiro, 2014, in Posts individuais and tagged . Bookmark the permalink. 5 Comentarios.

  1. María Melle Goyanes

    Cando me puxen a pensar en como enfocar este comentario, fixen a seguinte reflexión:
    Vexo cada pouco nos medios problemas e manifestacións no sector naval. Non hai traballo, hai despidos, non hai axudas… E creo que, ata certo punto, é “normal”. Refírome a que, ademais de estar en crise, a día de hoxe ten que haber unha gran sobreprodución barcos. Por facer unha comparación, ó mellor algo bizarra, aí está o sector da construción: construiuse, e construiuse e construiuse. E de socato xa non había demanda, tiñamos centos de edificacións sen comprador e milleiros de persoas comezaron a quedar sen traballo. Supoño que algo así pasará no sector naval: xa non hai cartos, nin para barcos nin para nada, e ata que non se volva reactivar a economía (esos brotes dos que comezan a falar os do pepé), nin hai capacidade para construir tantos barcos como se construiron hai uns anos, nin se poderá contratar á mesma cantidade de persoal que se contraba daquela.
    Chegados a este punto, fixen unha nova reflexión: “oh, pero e se hai similitudes entre a situación dos obreiros e os do naval, ¿por que os obreiros non se manifestan?”. A resposta tardou menos dun segundo: si se manifestan, parece que están menos “organizados”. O por que os do naval teñen unha maior presenza que os da contrucción neste sentido non o sei, nin tan sequera me parara a pensalo ata hoxe, pero agardo que me axudedes a atopar unha resposta co voso traballo sobre Hijos de J. Barreras.

    Ah! Só unha anotación máis sobre o vídeo: os galegos sabemos facer máis, moito máis, que pescar e construir barcos. ¡Que os do interior non vivimos en covas!

    Melle Goyanes, María 142.A01

  2. Cando me puxen a pensar en como enfocar este comentario, fixen a seguinte reflexión:
    Vexo cada pouco nos medios problemas e manifestacións no sector naval. Non hai traballo, hai despidos, non hai axudas… E creo que, ata certo punto, é “normal”. Refírome a que, ademais de estar en crise, a día de hoxe ten que haber unha gran sobreprodución barcos. Por facer unha comparación, ó mellor algo bizarra, aí está o sector da construción: construiuse, e construiuse e construiuse. E de socato xa non había demanda, tiñamos centos de edificacións sen comprador e milleiros de persoas comezaron a quedar sen traballo. Supoño que algo así pasará no sector naval: xa non hai cartos, nin para barcos nin para nada, e ata que non se volva reactivar a economía (esos brotes dos que comezan a falar os do pepé), nin hai capacidade para construir tantos barcos como se construiron hai uns anos, nin se poderá contratar á mesma cantidade de persoal que se contraba daquela.
    Chegados a este punto, fixen unha nova reflexión: “oh, pero e se hai similitudes entre a situación dos obreiros e os do naval, ¿por que os obreiros non se manifestan?”. A resposta tardou menos dun segundo: si se manifestan, parece que están menos “organizados”. O por que os do naval teñen unha maior presenza que os da contrucción neste sentido non o sei, nin tan sequera me parara a pensalo ata hoxe, pero agardo que me axudedes a atopar unha resposta co voso traballo sobre Hijos de J. Barreras.
    Ah! Só unha anotación máis sobre o vídeo: os galegos sabemos facer máis, moito máis, que pescar e construir barcos. ¡Que os do interior non vivimos en covas!

    Melle Goyanes, María 142.A01

    • Es cierto, producimos enormes cantidades de cualquier cosa y hasta que no rompe el saco, no nos paramos a reflexionar. Pero esto pasa con los astilleros, con la construcción, con el sector automovilístico y con todo. Siempre se llenan cupos, pero seguimos consumiendo. Los barcos se fabrican, unos para pescar, otros para transportar, unos como floteles y otros como yates. Y como todo, después de nacer y crecer, mueren. Y hay que volver a empezar de nuevo. Y otra vez empiezan los engranajes a girar, moviéndose desde la empresa de limpieza de la fabrica, pasando por los soldadores hasta los propios astilleros. Este mundo del que hablo, el sector naval, no depende de una empresa, sino que incluso se piden partes de un barco que se acercan en barco. Con esto quiero decir que la cantidad de trabajo que aporta y, por lo tanto, de familias que integra, es impresionante.
      Y por supuesto que todo tiene un final, pero los astilleros gallegos lo han tenido que vivir de manera estrepitosa y acelerada, en parte por culpa de empresas asiáticas (como muchísimos otros sectores), pero en parte también por la politizacion.
      Y es ahora, después de mucho sufrimiento y muchas manifestaciones para pedir lo que es suyo, su trabajo, cuando parece que todo empieza a girar de nuevo gracias a Pemex.

      Y está claro que Galicia no es sólo sector naval y pesca, ya sólo en Vigo se vive de muchísimo más. Pero Ferrol y Fene, por ejemplo, sí que necesitan estos medios para seguir a flote. Aún así, Galicia es conocida de manera genérica por sus costas y su mar.

  1. Pingback: El reto: periodismo desde el sector naval | Común (e persoal)

Deixar un comentario