Posted on 11 Marzo, 2012, in Sen clasificar and tagged Curso 2011-2012, Diversidad cultural, Red Social. Bookmark the permalink. 25 Comentarios.
Pescuda no blog
Canal BCP
Frases para o recordo
"Poderíase relacionar, neste caso, a confianza coa calidade da investigación: canta máis confianza, máis intercambio de información e, polo tanto, un resultado máis rico, variado e mellor contrastado". (CAAMAÑO DEUS, SOFÍA 151.B02)
“Es increíble que aún en pleno siglo XXI la imagen que se comunique de la mujer sea la de una delicada ninfa que se acicala, decora la casa de rosa y adelgaza por el camino. Este tipo de revistas han creado la propia personalidad de las mujeres. Obviamente, los factores históricos son los que más influyen; pero estamos ayudando a perpetuarlos. Vivimos en una comunidad donde muchas personas aún consideran que estamos aquí para gustar". (ARIAS RIAL, ARIADNA 151.F03)
O máis visto
Comentarios recentes
- Reboiras en Debate “Ace in the Hole”, de Billy Wilder
- Reboiras en ARTURO REBOIRAS: “LOS MEDIOS SON OBJETIVOS”.
- Lupe en Encuentro con Carlos Álvarez, Colegio de Psicólogos de Santiago
- Luis Manteiga Pousa en W. Benjamin define a el “Flâneur”
- Lupe en Encuentro con Carlos Álvarez, Colegio de Psicólogos de Santiago
- Culo de Maria bugarin morais rico con cmen en el anito abierto en La importancia de pertenecer a un grupo
- chimbote grande en La importancia de pertenecer a un grupo
- d-vers gallery en Page One: Hasta el más grande puede llegar a caer
- Mikel en Internet, ¿amigo o enemigo?
- cerack meteteundedo en La importancia de pertenecer a un grupo
He curioseado por el blog de este estudiante de periodismo y, la verdad, me ha gustado. Nos acerca la realidad, su realidad, como estudiante en una zona que es noticia diariamente. He leído alguno de sus artículos y me parece interesante lo que cuenta en ellos a la par que entretenidos.
En especial, querría resaltar el post ” Un niño hebreo” donde nos cuenta su singular viaje en bus a Beersheba acompañado de un niño al que, al principio, casi no entendía por la tremenda barrera del idioma pero que logró entender después de una hora de viaje.
Un post muy interesante, Sandra.
Muy bien. Doy desde aquí mi enhorabuena al estudiante.
Gracias por tu comentario Pedro. Soy consciente de que Mateo ha leído esto y que está muy agradecido por vuestros comentarios.
Gracias Patri. Son todo experiencias muy interesantes, pero no debemos olvidar que es solo el punto de vista de una persona y que la realidad no puede depender solo de un punto de vista.
Aun así, resulta interesante como un jóven periodista (22 años, sino recuerdo mal) puede comunicar y hablar de comunicación de una manera tan interesante.
Evidentemente, necesitamos más de un punto de vista, pero este no es uno al que estemos acostumbrados. Normalmente, la información que nos llega de estos lugares es o bien de agencias o de enviados especiales, con un filtro ya sea del propio medio o del propio profesional. Este chico nos da una visión más “humana” si se me permite la expresión y un poco más cercana a nosotros, que somos de su misma edad, más o menos, y estudiamos la misma carrera.
Imagínate lo mucho que me resulta “familiar” que lo conozco desde que éramos pequeños y hemos estudiado juntos. La verdad es que da un punto muy interesante y muy diferente de lo que es vivir en Oriente. Pero bueno, sigue siendo el punto de vista de alguien que vive allí durante unos meses, nada comparable a alguien que ha nacido y vivido en Oriente toda una vida.
Acabo de quedarme con la boca abierta al ver vuestros comentarios y muy contento de ver que os gusta el trabajo que estoy haciendo desde Israel. Realmente el blog es una vía de escape, un lugar en el que transmitir todo lo que estoy viviendo que , a veces, es durisimo. Es una forma de hacer partícipe a la gente de mis vivencias y sobre todo que sea una visión independiente. Por supuesto, es mi visión de las cosas pero no tengo la presión de un medio, ni de una embajada, ni de un país. Soy libre de decir lo que quiera cuando quiera y eso realmente me llena tanto o más que publicar, como también hago, en Expansión.
Muchas gracias de verdad por dedicarme tu post en tu blog y me alegro realmente de que os guste mi blog. Un saludo a Sandra, que como bien dice nos conocemos desde pequeños y nos vemos en la blogosfera. De momento.
Un abrazo enorme, hoy, desde Tel Aviv.
Mateo Rouco
Muchas gracias por comentar aquí Mateo! La verdad es que empecé a cotillear tu blog cuando te fuiste a Israel. Para mi resulta difícil entender como tu, una persona como mis compañeros o como yo, ha tenido la valentía de irse a Oriente tu solo. Me resultó muy interesante como utilizaste tu blog para hablar de como era la experiencia y, más relacionado con esta asignatura, de como se comunica la gente. Me gustó la entrada que mencionaba en el post de “La mala educación {Chutzpa} israelí” pero también recuerdo otra muy interesante en la que hablabas como cuando sonaba la sirena se hacía el silencio durante unos instantes para a continuación llamar corriendo a todos sus familiares (no recuerdo el título).
De verdad, Mateo, un trabajo muy interesante que es un honor compartir con mis compañeros. Un abrazo fuerte y mucha suerte en tus aventuras por el mundo.
Siempre es bueno que existan personas que nos abran los ojos, que nos enseñen las cosas que pasan en otros lugares, es de agradecer la labor de gente como Mateo que, en la mayoría de situaciones, nos hacen sentirnos afortunados por estar dónde estamos y hacer lo que queremos….
No podía estar más de acuerdo contigo, Manuel. La mayoría de lo que nos cuentan en la facultad es censura, prohibiciones, bajos sueldos… cosas malas. Pero sin embargo se nos abre la puerta de Internet en la que personas como Mateo, o como nosotros mismos podemos contar nuestras experiencias y vivencias. Y esto, esto lo revoluciona todo.
Muchísimas gracias por esta aportación Sandra, me ha encantado este blog. Es impresionante la gran vocación que sienten algunas personas, irse de Erasmus a un país de Oriente Medio no lo hace cualquiera y además ir y contar tu historia a través de internet, de forma gratuita y para todo el mundo que quiera verlo, más valor aún.
Es como estes periodistas de renombre hoy en día, que han editado libros donde cuentan sus anécdotas durante sus viajes, pero con la ventaja de poder contarlo a tiempo real y disfrutando de la interactividad de la red. En definitiva un gran trabajo!
Gracias por tu aportación Javi. Se muestra mucha vocación al hacer un trabajo así pero me imagino que el siente esa necesidad de comunicar. La pregunta es si vosotros que os vais el año que viene de erasmus ¿tendréis esta misma necesidad comunicativa? Yo me quedo en España espero que sí, y espero poder disfrutar de posts como los de Mateo con los que realmente creo la imagen en mi cabeza de lo que me cuenta y es como si lo viviera yo.
Sinceramente yo dudo mucho que cuente con esa vocación pura de comunicador. Un trabajo como este no es remunerado económicamente, sino que tu “recompensa” es que la gente lea lo que compartes y compartir con tus lectores tus experiencias. Algo que exige un gran compromiso por tu parte, compromiso que creo que yo no puedo mantener.
Sin embargo Sandra, para el año estaremos en contacto y sabrás que es lo que pasa en Grecia de primera mano
Sin duda una propuesta que no se ve todos los días y una vocación indiscutible. Cosas como esta ayudan a uno a creer que todavía existe periodismo del bueno, del de verdad y gente con afán de trabajarlo. Mis más sinceras felicitaciones, no tengo mucho más que decir.
Muchas gracias Raquel. La idea de hacer este post no era solo poder ver el trabajo de Mateo, sino ver que no todo son influencias políticas y que aun existe el trabajo de verdad.
Javi, de verdad te animo a hacer un blog y contar tu experiencia durante tu estancia en Grecia.
Felicidades por el post Sandra. Desde luego gente como Mateo, te hace abrir los ojos, te hace recordar porque entraste en esta carrera. Desde luego que la gente lea todo lo que está viviendo allí ya es un premio para el, para mi al menos lo sería. Muy bueno y muy valiente.
Gracias por tu comentario. Yo creo que para él, leer todo lo que estais comentando aquí y ver que su trabajo gusta ya es un premio. La verdad es que ya es una superación irse a un país como Israel, pero además hacer un trabajo tan bueno para contar todo lo que está viviendo es aun mejor.
Me ha encantado tu post Sandra. He estado viendo el blog y es muy interesante, sobretodo ver como explica lo que está pasando en primera persona.
También decir que tiene mucho mérito lo que está haciendo Mateo, irse a Israel a contar el mismo lo que está sucediendo, sin trabajar para ningún medio, lo que hace que pueda dar totalmente su visión de los hechos.
Gracias por tu comentario Cris.
Resulta un blog muy interesante pero no debemos olvidar eso que tu misma has dicho, es su visión de los hechos. Cada persona es un mundo y probablemente si tu o yo visitamos Israel contaríamos otras cosas o ni tendríamos la vocación de hacer un trabajo como el suyo.
Hola Chicos,
Ante todo muchísimas gracias a todos por vuestros apoyos y ánimos! No os podéis imaginar la ilusión que me hace que todos y cada uno de vosotros estéis leyendo mi blog y que os guste. Os animo a todos a hacer algo, emprender, montar cosas nuevas, viajar y buscaros algún destino chulo desde el que podáis montaros un blog así o bien intentar colaborar con algún medio. La experiencia no tiene precio y se aprende muchísimo. Yo estoy totalmente contento y por eso pongo tanto esfuerzo en mi blog porque una experiencia apasionante debe ser contada. Aportar pasión a vuestros proyectos y moveros todo el rato que esto avanza muy rápido.
Os espero como siempre en mi blog: http://www.israelsegunmateorouco.blogspot.com! a los que os guste registraros o haceros fan en facebook para que no sea algo que podáis leer un día y luego desaparezca en vuestras vidas.
Un abrazo a todos y gracias
Gracias por tu comentario Mateo. Tus consejos para emprender algo nuevo son algo que tendré en cuenta. Un saludo y gracias.
Chicos he comenzado una nueva sección en el Blog en vídeo. Por si os interesa verlo os dejo el link! Espero vuestras opiniones para mejorar! Gracias http://www.israelsegunmateorouco.blogspot.com/2012/04/videoblog.html
Gracias por esta recomendación Mateo!
Querida Sandra Couso, soy Enric Bayón, el autor de “Yo Paparazzi”. Me he encontrado con tu análisis de casualidad, ya que estoy repasando las críticas de mi nuevo trabajo en el mundo editorial: “Secretos de un paparazzi”.
Le que te apasiona la fotografía y, puede que con este título, el fotoperiodismo. Bien, este nuevo trabajo sí que define claramente el trabajo de un paparazzi. Viene manido de ánécdotas para no hacerlo tedioso, pero además revela (por 1a vez en España) el mundo del papaazzi desde dentro.
Te invito a que visites mi página web http://www.enricbayon.com y puedas echar un vistazo. O en facebook/enricbayonramos donde voy colgando noticias sobre el libro y algunos párrafos.
Te agradezco muchísimo que hayas sentido el interés por leer el libro y comentarlo. Espero que el nuevo cubra tus expectativas.
Un saludo a ti y a los bloggers de Na Illa de Vitabu.