Radio Venceremos

La historia

Menudo nombre, con un nombre como Radio Venceremos es difícil pasar inadvertido, lógicamente esta radioemisora clandestina no quería pasar desapercibida, buscaba informar a la gente de El Salvador y a la comunidad internacional, querían crear un tejido social fuerte y decidido, querían gritar la verdad a los cuatro vientos y su papel fue fundamental en el devenir de la contienda. Sucedió durante la guerra civil del país, entre 1980 y 1991, esta radio fue la voz del Frente Farabundo Martí para la Liberación Nacional (FMLN). Todo empezó un 10 de enero de 1981 cuando el periodista Carlos Henríquez inició las transmisiones. 

Las mil y una historias de Radio Venceremos

Sánchez Andrade, S3F, T4-A

Pies en la tierra

Cuando hace dos semanas nos dijeron a Lucía Paz y a mí que nos concedían el destino a Lodz, Polonia, ambas nos sumergimos en un sueño del que creo que poco a poco comenzamos a despertar. Fueron dos semanas de querer saber absolutamente todo. Nos pasamos horas en internet mirando cosas de la universidad, de la ciudad, alrededores… Intentado elegir que asignaturas cursar el próximo curso que nos convaliden con las de la USC y que además nos ayuden a formarnos.

Hoy, dos semanas después, al menos a mí me ha pasado,  empiezo a despertarme de este sueño polaco y pienso en que dentro de 4 meses cogeré un avión con destino a una ciudad desconocida en la que a los que conoceré serán la minoría. Estaré a nada más ni nada menos que a 3000km de mi familia, amigos, compañeros de clase… de toda mi vida y todo lo que me ha rodeado durante estos 20 años. Así que ahora sólo pienso en disfrutar al máximo de los míos porque durante 10meses sólo podremos comunicarnos vía carta, e-mail, skype… y lo de vernos a menudo sólo podrá ser en fotos o videoconferencias.

Aunque ahora tenga más lo pies en la tierra, mis ganas de irme no han disminuido para nada. Tengo ganas de descubrir la ciudad, el país, su gente y que ya formen parte de mi vida.

Os dejo la vista virtual del Campus por si queréis echarle un vistazo.

http://cos.uni.lodz.pl/wp-content/ULspacery/ULosiedle/index.html

Río Dovao, S3D, 3B3

“Visita a la ONCE”

El pasado martes 27 de Marzo nos dirigimos hacia la ONCE de Santiago de Compostela  para realizar una entrevista a Abelardo Villar, técnico de integración laboral que nos ha explicado cómo desde esa organización facilitan la integración laboral a personas con discapacidad. Para ellos, discapacidad hace referencia a personas con deficiencias visuales cuyo campo visual sea inferior a los 10 grados y una agudeza visual, con la mejor corrección, no superior a 0’1.

Existen diferentes vías mediante las cuales esta organización lleva a cabo su “Servicio de apoyo al empleo”. En primer lugar ofrecen una “Orientación para la inserción laboral”, profesionales aconsejarán al usuario cual es el empleo que más se adapte a su perfil. En segundo lugar, se comprometen a realizar cursos de formación previos a la firma del contrato para que no tengan ningún tipo de dificultad en desempeñar su tarea desde el primer momento. Cabe la posibilidad también de realizar prácticas profesionales en empresas para adquirir experiencia. Por último también existe la posibilidad de una búsqueda de empleo autónoma (buscando préstamos en el caso de que se quiera montar una propia empresa o buscando por cuenta propia ofertas de empleo). Sea cual sea la vía que el usuario elija, la ONCE siempre ofrecerá la posibilidad de incentivar la accesibilidad al puesto de trabajo (APT) mediante ayudas materiales o ayuda de medios humanos.

http://www.once.es/new/servicios-especializados-en-discapacidad-visual/empleo

Vallo Mirás, S3D, 4B2

Buah Neno!

Se agora solto a seguinte frase: Fuah neno acabo de venir de la kel de mi plas, que compró un chukel nuevo para su ja, mazo bonito!.Mais de medio mundo quedaría atónito ante o descubrimento dunha nova lingua, pero nada máis lonxe da realidade. Trátase do Koruño lingua urbana cooficial e coexistente co castelán e o galego.

Saco este tema, para falar da exlusión social lingüística. É decir, cantas veces temos cambiado a nosa maneria de falar dependendo do entorno co que nos relacionásemos?. Ou ata que punto nos sentimos integrado nun grupo que ten outra jerga, ou outra lingua?. A pesar de todo o que nos inculcaron dende pequenos, penso que é algo que nos afecta moito  e que as veces deriva nun problema de integración social; como lle pode ocorrer aos inmigrantes.

Parece unha tontería pero non o é tanto, aínda seguimos mirando raro a ese par de rapazas ou rapaces  que están no bus mantendo unha conversa en ruso, rumano, ou calquer outro idioma que nos sone a chino.É unha situación moi complexa xa dentro dunha comunidade como Galicia, as friccións entre castelan-falantes e galego-falantes. Pero si nos poñemos na pel dos inmigrantes que pasa?.  Eu pensó que ainda que on se queira recoñecer vivimos moitas máis situación de exclusións lingüísticas das que se pensan. Deixo xusto un enlace que fala deste tipo de integración, tratado dunha forma moi xeral.

http://www.ciedh.es/documentos/medicion_integracion_inmigrantes.pdf

Álvarez Gromaz S1F, 1A 3.

“José Manuel Sabucedo: O 15M non fallou”

Nesta semana fomos falar cun profesor da factuladde de psicoloxía, José Manuel Sabucedo quen está levando a cabo un importante estudo sobre as protestas socias. Decidimos falar con el para tratar en concreto, o asunto que nos incumbe, o 15 M e a relación cas redes sociais.

Neste encontro, Sabucedo destaca duas cousas moi importantes a ter en conta. Por unha banda o fundamental das redes sociais para poñer en contacto a xente. Xa que se trata dun medio polo que non pode haber censura, e através do cal se pode chegar moi rapidamentea todo o mundo. Polo que a xente tivo a portunidade, e os medios necesarios para manifestar maisvamente o seu enorme descontento cunha clase política que non o representaba.

Por outra banda, está o feito da manipulación, a que se viu sometida o acontecemento. Isto foi o que ocorreu en casi todos os medios. Non cesaban de terxiversar aos manifestantes así como de correr un pano opaco que evitase a transferencia de calquer información relaicionada co momevemento 15M. Segundo o profesor Sabucedo, estos grandes atrancos foron os que axudaron  a crear na sociesade grandes perxuizos hacia o movemeto e hacia os seus integrantes.Un exemplo desos perxuizos, e duras críticas inxustificadas  pode ser visto neste articulo do País, onde o escritor Sánchez Dragó se despacha agusto.

http://www.publico.es/espana/382492/drago-compara-el-movimiento-del-15-m-con-hitler-mussolini-y-franco

Eu concretamente quédome cunha frase da entrevista: “Non debemos esquecer que a sobernaía está en mans do pobo, o decide quen lle  debe  gobernar”.

Álvarez Gromaz. SF1.1A3.

A comunicación e o desenvolvemento

Esta semana asistín a conferencia organizado polo grupo ProT de Intered sobre “Educación para o desenvolvemento”, duas horas ben interesantes que me fixeron reflexionar sobre o papel colonizador que teñen os países desenvolvidos sobre os países do cono sur do mundo.

Tendo en conta unha perspectiva histórica, os países do chamado “primeiro mundo” levamos décadas aproveitandonos e explotando aos demais países sen pensar no seu propio desenvolvemento. Proceso no cal a comunicación tamén ten unha gran responsabilidade, pois poden contar eles se non os incluímos na conversación?

Desta maneira, se consideramos que os procesos de comunicación permiten ás comunidades definir quenes son, cales son as súas aspiracións e necesidades, e como poden traballar para a mellora das súas vidas; o diálogo convírtese no eixo da comunicación para o cambio social: intercambiar ideas, informar, pero, sobre todo, escoitar. Esta é a idea central do estudo da comunicación e desenvolvemento que inspira a formulacións de políticas e programas de desenvolvemento ou para activar a comunicación para a busca do cambio social. Programas que se deberían levar a cabo dende todas as partes do mundo para reactivar unha comunicación global que implique o desenvolvemento de todos os países. Mais isto non é posible se un dos principais implicados só se mostra falsamente interese por escoitar aos que están noutro lado. Cales credes que poden ser as solucións a este conflicto comunicativo? Ou mellor dito a esta falta de comunicación?

Bragado Paz, GBCP

“ProT: O problema de non saber comunicar con respeto”

É a modo de continuación do Seminario do pasado 27 de marzo, que o meu compañeiro David Leiro non puido comentar enteiro por motivos de espazo, aquí relato a continuación a ponencia de Emilio Martínez, ex presidente da Coordinadora Estatal de ONGDs.

Emilio Martínez dounos un paseo pola historia das ONGDs e as técnicas de comunicación das asociacións cuxas razóns son a de sensibilización, recadación de fondos e o exercicio de presión política. Remarcou as campañas máis exitosas tales como a do 0,7 e contra as minas antipersoas, ademáis falou das malas prácticas dalgunhas asociacións como Intervida e a súa espiral da pobreza.

As ONGDs teñen diferentes técnicas publicitarias, Misións Salesianas cunha visión da man branca que axuda ao pobre e Intermón Oxfan, máis respetuosa. Tamén falou do caso ANESVAD que case consegue a súa expulsión da Coordinadora estatal de ONGDs por publicidade ofensiva.

A obriga deste tipo de asociacións e tamén dos comunicadores, é a de romper as estruturas que xeran desigualdade e para iso existe unha especie de Biblia das ONGDs, o informe de Pearson para o desenvolvemento económico. Falouse, como na segunda sesión do seminario, da situación económica e demográfica dunha serie de países pero neste caso en función do IDH (Índice de Desenvolvemento Humano).

Deus Rivadulla, Alba S1E 2A4

ProT: Rematou a recollida

Esta semana rematou o proceso de recollida de consolas e videoxogos. Esta etapa, fundamental pero non única dentro da nosa colaboración con “Juegaterapia”, mostrounos que hai xente xenerosa e interesada en axudar aos demais máis tamén moita outra que moito fala de participar pero logo é bastante “rata” e non trae nada. Con todo, contentos cos resultados obtidos, comezamos a pechar a nosa colaboración con Juegaterapia, aínda que esperamos que non sexa a última e podamos seguir axudandoos no futuro.

Pola nosa banda estamos moi emocionados coa próxima fase do noso traballo: a entrega dos xoguetes aos máis picariños, que esperamos poder facer nós mesmos nalgún hospital galego, aínda que non temos nada asegurado. Para coñecer un pouquiño máis as últimas donacións que se fixeron dende “Juegaterapia” deixovos algún link: http://juegaterapia.org/ultimasdonaciones.php

http://juegaterapia.org/albumes.php

Dende aquí queremos agradecer a todos os que participaron con nós, ben traendo videoxogos ou axudandonos a difundir o noso proxecto para que chegase ao maior número de persoas posibles, ou incluso pegando algún cartel por Santiago adiante.

Bragado Paz, 1B3

Ese extraño chamado dereito ao esquecemento

Esta semana que remata estiven a ler unha serie de documentos referentes aos dereitos do tratamento de datos (persoais e públicos) na Internet e puiden ver o gran avance que hai na materia sen ter regulación todavía existente, estase a traballar co dereito ao esquecemento nos xulgados sen normativa vixente. A actualidade informativa estatal recóllea Jordi García Albero en Novedades legislativas: normativa estatal onde podedes consultala.

Máis centrado no estudo da materia está o seguinte monográfico a modo de crónica sintética do VII Congreso Internacional Internet, Dereito e Política de Javier de la Cueva González-Cotera que versa sobre o dereito ao esquecemento e a neutralidade de Internet.

A neutralidade da rede é “o principio que garante que todo contido que se transmite por unha rede de comunicacións é tratado da mesma meneira e sen discriminación algunha nin polo seu contido nin polo seu orixe ou destino” e o dereito ao esquecemento é “o dereito a que o pasado non se convirta en presente continuo”. Fálase de como os usuarios temos dereito a borrar información persoal e os proveedores a obriga de permitírnolo, nós debemos poder elixir a quen chega esa información e quen ten prohibido o acceso á mesma (a excepción de feitos históricos e persoas xurídicas).

E finalmente lin unha impactante sentencia sobre un recurso a unha pena imposta por un delito de posesión e distribución de pornografía infantil, nel o recurrente pide a nulidade da proba por violación da intimidade e do dereito á presunción de inocencia. O comentario, feito por Pablo Contreras Cerezo é de lectura obrigada.

Deus Rivadulla, Alba S1E 2A4

 

 

“El pozo de los deseos”

Esta curtametraxe documental conta a labor da Fundación Pequeño Trabajador a través da historia de tres nenos protagonistas, así coma das testemuñas dalgúns dos integrantes do proxecto. Os nenos atópanse no contexto dun barrio deprimido de Bogotá e proceden de familias desestruturadas. A situación de pobreza que viven fai que se vexan obrigados a traballar para  que as súas familias podan saír adiante. O obxectivo da Fundación é que, xa que non poden deixar de traballar, polo menos podan compaxinalo cunha educación inclusiva e de calidade, propiciando o desenvolvemento humano e sostible.

Aparte da súa dubidosa calidade documental, sobre todo pola sobreactuación das partes nas que saen os nenos, a curtametraxe presenta elementos interesantes no tocante á comunicación. Un dos aspectos que máis destacan é o papel que xoga a escola, creando unha comunidade moi particular, formada por nenos e profesores. Tamén é interesante a comunicación que se establece entre eles de forma directa. Pero, ademais, xoga un papel moi importante a lectura, sobre todo como ferramenta para comunicarse cos demais e para entender o mundo que os rodea. A escola convértese entón nunha comunidade, en parte substitutiva das familias, que une ós seus integrantes a través da realización de actividades xuntos, onde os profesores actúan como nexo de unión entre os nenos, unha figura líder fundamental tamén para a comunicación co mundo que os rodea.

O documental mostra cómo se traballa un dos piares fundamentais de InteRed como é dereito á educación e o papel fundamental que xogan as escolas e as posibilidades que estas lles ofrecen nas vidas dos nenos. Aquí podedes ver unha das versións da curtametraxe, na que só se conta a historia dos nenos:

http://www.youtube.com/watch?v=XTvkbBixLto

http://www.youtube.com/watch?v=RzLB2H5D2gs

Bereijo Piñón, S1F, 1A3