Daily Archives: 30 Marzo, 2011

Mobilización: na rúa ou na rede?

Hoxe a sección G/U/CAMPUS de El Mundo comeza a súa noticia principal con esta afirmación: “Unha aproximación en clave sociolóxica á xuventude española certifica que unha parte deste segmento de idade vive ao marxe do espazo público, entendido este como lugar para a difusión e o intercambio de ideas”. Anda! Pero se aparece por aí un concepto importante no que respecta á materia da máis que entretida UD5 desta semana: o espazo público, entendido segundo Wittgenstein “como lugar do espíritu colectivo, reúne o público e o privado (…), en fin, todos os eventos da vida: toda a comunicación xunta nun mesmo espazo”.

Pois parece ser que a xuventude española estamos a afastarnos cada vez máis dese espazo, un feito que o titular da información parece deixar ben claro dende o primeiro momento: “ENCERRADA EN SU BURBUJA. LA juventud cambia la protesta en la calle por la cibermovilización”. Read the rest of this entry

A dieta?

Mércores, ecuador da semana laboral. O que dixo iso non coñecía Bolonia.

Creo que nunca me custou tanto levantarme coma hoxe… E para que? Para ter 6 “horiñas” de clase ininterrumpidas. Unha gozada. E logo, comida rápida e a disfrutar de media tarde de consumismo coas miñas compañeiras de piso buscando un regalo para una amiga que mañá está de aniversario.

Chego e o primeiro que fago é poñer o pixama, coller o portátil e ir para o sofá. Como non, El País dixital foi o primeiro que busquei na rede. A primeira noticia que vexo: Obama vai apoiar aos rebeldes proporcinándolles armas. A tensión en Libia segue aumentando, e os países alleos ao problema metémonos na pelexa coa finalidade de calmar a situación… Segundo din os datos que sacaron en Tele5 no informativo da noite, 6 de cada 10 españois apoiaban a intervención en Libia antes de que esta comezase. Así mesmo, xa se escoitaron voces gritando o “NO A LA GUERRA” en Madrid. É bo intervir nun país en conflito? Hai que axudar, non se pode deixar que a xente se mate pero, amáñase algo botando máis leña ao lume? Read the rest of this entry

Querida dieta…cenando con Buenafuente

Miércoles. Tras la mañana más larga de la semana en la facultad, mientras veía el informativo en diferido de TVE, una rara costumbre impuesta por los horarios lectivos, sonó el teléfono: mi hermana. Durante el monologo de mi hermana hubo algo en la televisión que llamó mi atención: un señor y una señora. Parecían unos abuelos charlando y preocupándose por sus hijos o sus nietos. Pero eran los emperadores de Japón visitando por primera a los refugiados del terremoto.

Ella también había visto la noticia, y ambas llegamos a la conclusión de que sabíamos que eran los emperadores porque nos lo decían los medios, sino podríamos haber pensado que se trataba de cualquier otra persona. Parecían personas entrañables y, como me dijo mi hermana, ese parecía ser actualmente el requisito para los cargos “no electos”.

Read the rest of this entry

De actualidad va la cosa

Read the rest of this entry

Benvido á túa casa

O pasado martes, tras ensinar o carné de identidade varias veces e pasar por un detector de metais, conseguimos acceder ao Parlamento a nosa visita con Juan Carlos Varela, tras entrar no seu despacho e de realizar o protocolario saúdo comezou a entrevista, sempre deixando claro que el non representaba aos partidos, senón que el representa a unha institución.

Hai que destacar que a visita a esta institución incluíu un paseo polos diferentes puntos nos que se moven os xornalistas no Parlamento (cabinas, salas de prensa con postos para as axencias…) e datos como que hai 200 periodistas acreditados para asistir as Comisións.

Algo que nos chamou a atención foi que as respostas do entrevistado foron moi de “manual” que a relación cos medios era moi idílica…

Vos que opinades, como credes que pode ser esta relación?

 

TGA 1b4

Remix de noticias

Ya estamos a día miércoles, mi consumo de medios de hoy ha empezado bastante temprano. A las 9 de la mañana, antes de comenzar la clase, me dedique a consultar de forma rápida el periódico digital El País a través de mi móvil. La primera noticia que vi fue la posibilidad de que Obama les suministre armas a los rebeldes, noticia que comenté con mis compañeras en ese mismo momento, y  a las tres nos pareció en un principio una buena medida, ya que no pensamos también en la parte negativa de esto, y es el temor que existe ante la posibilidad de que entre los rebeldes se hayan infiltrado miembros de grupos extremistas como Al Qaeda o la milicia proiraní Hezbolá, entonces nos dedicamos a analizar durante unos breves minutos  los pros y los contras del suministro de armamento, sin llegar a una conclusión clara.

Acto seguido también comentamos de forma breve y anecdótica la victoria de España, en el partido disputado ayer contra Lituania.

En ese instante una de mis compañeras nos preguntó si nos habíamos enterado de la noticia de que Luis Tosar ha sacado un disco, para salir de dudas decidimos buscarlo en la red, y así fue como confirmamos dicha información.

Durante el transcurso de la mañana, también nos dedicamos a hablar sobre otra noticia, la censura en algunos países de capítulos de los Simpson en los que bromean sobre la energía nuclear, en general no nos parece una medida del todo acertada.

Esas han sido las noticias que comenté durante la mañana. Por la tarde, la realización de trabajos me ha impedido poder relacionarme con más gente.

Pero ya con la llegada de la noche, decidí dedicar mi tiempo a las redes sociales, lugar a través del cual, hablando con una amiga, surgió el tema mencionado anteriormente relacionado con el suministro de armamento por parte de Estados Unidos a los rebeldes, ella comentó que creía que bajo su punto de vista quizás las cosas se podrían solucionar de otra forma sin tener que recurrir a las armas.

Después de esto consulte a través de la red el periódico Diario de Pontevedra, donde aparecía la noticia de un atasco en O Pino, noticia que aproveché para comentar con mi madre mientras hablábamos por teléfono, ya que se vio afectada por dicho tráfico.

Y aquí finaliza mi día de hoy.

 

Padín Martínez 3Q

El telégrafo y la orquesta

¿Qué es la comunicación? El término comunicación que utilizamos actualmente no representa los valores en los que estaba fundamento en el pasado, si no que a través del proceso evolutivo obtuvo unas connotaciones que difieren de su significado original: la participación en comunidad.

Yves Winkin, en su texto El telégrafo y la orquesta, estudia los diferentes modelos  para comprender los estudios de comunicación, haciendo una analogía con las dos figuras que coronan su título.

El telégrafo se basa en la comunicación lineal, con el clásico esquema emisor-mensaje-receptor. Modelo matemático y preciso,  por y para ingenieros de telecomunicaciones y se ha aplicado posteriormente a otros campos como la lingüística. Read the rest of this entry

Medios de comunicación, ¿una empresa o algo más?

Otro jueves más, esta vez no notamos tanto la división entre jóvenes y veteranos de la semana pasada, quizás un poco, pero no era exagerado. El editor (Tote) es una pieza clave del buen desarrollo del trabajo; cada vez que los redactores y los montadores tienen una duda recurren a él y al final todo se soluciona. Su carácter es una parte muy importante, como señala Xabier,el  director, quien también se apoya bastante en él.

Mientras estuvimos allí hubo algunos problemas de falta de personal que acabaron solucionándose no sabemos como, porque Tote tiene esa habilidad para solucionar cosas sin que te enteres.

Entre las 11:30 y las 13:30 no se mueve ni una mosca. Luego vuelve la acción, pero esta vez en las cabinas de edición. El tono es como antes, coloquial, y quizás un poco tenso, pero más relajado de lo que nos esperábamos.

PD. Hubo un detalle mientras Xabier Fortes, el director y presentador, nos conducía a las cabinas de edición que nos llamó la atención: utilizó la palabra EMPRESA para referirse a TVE de Galicia. TGA 1b1

Los periodistas de Santiago están Log In

Las Redes sociales y el Periodismo son un matrimonio muy bien avenido. Nuestro particular periplo por las redacciones de Santiago de Compostela – La Voz de Galicia, El Correo Gallego, O Xornal de Galicia y Galicia hoxe–  nos ha servido para constatar que los informadores compostelanos han convertido las Redes Sociales en su herramienta fetiche.  Cerca de veinte periodistas del ámbito santiagués  han cubierto nuestro cuestionario y, obviando ciertas discrepancias de carácter accesorio, coinciden en lo fundamental:  el Twitter o el Facebook – por mencionar los más representativos- se han convertido en un recurso más que provechoso para el periodista ávido de información.

Las Redes Sociales comportan dos funciones fundamentales en el Periodismo actual: el  rol de fuente y el rol de canal que posibilita el diálogo con las audiciencias.  Nosotros hemos decidido poner el acento en el primer asepecto. Hemos observado que además de fuentes orales – esto es, alguien dice algo;  un tweet, por ejemplo-,  las Redes Sociales pueden funcionar como plataforma para información de corte documental: fotografías, pdf’s, vídeos, hojas de cálculo.  Esta es la primera distinción si hablamos de tipos de contenidos. Podemos hacer una segunda clasificación  atendiendo a las particularidades  comunicativas de cada red social. Por ejemplo, en la dicotomía Twitter- Facebook existen algunas  diferencias:  Twitter es un foco de información contigente, instántaneo, está íntimamente relacionado con el concepto de actualidad; el Facebook invita al debate, al diálogo más reposado, tiene una naturaleza diferente.

Los periodistas encuestados conciden en que el principal valor de las Redes Sociales como fuente son la instanteneidad – “Una de sus ventajas es que permiten pulsar la opinión de una parte de la sociedad de forma veloz”,   declara un redactor de La Voz-,  y la espontaneidad – “Varios de los diputados autonómicos comentan los plenos  en directo. En caso, de no estar atento a algún conflicto, ellos mismos dan cuenta en su muro de la información”, afirma un redactor de El Xornal-.

(TGA 1a2)

Sofía

El grupo 1C de TGP nos hemos metido en la asociación gastronómica y cultural Amigos de las cosas que apetecen, que tiene su sede en A vella casa do Patín. La persona que está detrás de toda esta organización es Sofia, una mujer de sesenta años que al verla uno puede intuir toda una vida intensa que se deja ver más por lo que se intuye de lo que dice que por lo que cuenta propiamente. Read the rest of this entry

Galego Lab

Que é GalegoLab. É unha organización sen fin de lucro, fundada en 2010, que ten como obxectivo o impulso de accións concretas de promoción da lingua galega, cun enfoque de abaixo-arriba, con especial incidencia nas culturas emerxentes e na naturalidade da vida cotiá. A súa ferramenta principal é a web GalegoLab, unha rede social de crowdsourcing, para concitar apoios ás accións propias e as que propoñan os usuarios e outros colectivos. Esta web está en marcha dende o 20 de maio do 2010.

Cales son os seus obxectivos. O obxectivo da web de GalegoLab é promover novas ideas de actuación a prol da lingua galega, coordinar recursos para esas actuacións, e executar e diseminar os resultados das mesmas. Read the rest of this entry

¡Nin que fora festa!

Supongo que habréis oído hablar de la escasez de la posguerra. Las urbanas cartillas de racionamiento iban de la mano de las pueblerinas “sopas de burro cansado”. Más concretamente, en el rural gallego, la autosubsistencia, aderezada de trueque o de la visita de la “pescantina” en el interior, eran las únicas maneras de procurarse alimento. Todo esto generaba una menesterosa alimentación, tendencia que se rompía algunos días del año.

Cosechas, fiestas del patrón de turno, bautizos o demás ceremonias sacramentales, todas eran buenas razones para desalar un jamón, descongelar un cordero o, siempre bajo encargo, comprar un par de quilos de langostinos. Estos manjares, unidos al vino de la casa, eran los protagonistas de unas comidas en las que se reunían desde abuelos hasta nietos pasando por primos terceros. Read the rest of this entry

Enfrentamiento “inevitable”.

“Asco, odio, repugnancia, manipulación de los medios de comunicación, rivalidad entre ciudades por obtener el máximo poder…”

Estas fueron algunas de las declaraciones que pudimos recoger en nuestras primeras entrevistas para estudiar la rivalidad entre el Celta de Vigo y Deportivo de la Coruña. Para ello, hemos optado por entrevistar a gente perteneciente a diferentes peñas deportivas de los dos clubes, ya que siempre dan que hablar. No os imagináis cuánto. De momento, no os vamos a desvelar mucho más. Nos apetece dejaros un poco con la intriga.  Sólo os aseguramos que las conclusiones que estamos extrayendo son más que “jugosas”.

Nos interesa destacar especialmente los comentarios generados en el anterior post y que demuestra la gran expectación e interés que despierta este tema. Varios de vosotros habéis recalcado el origen territorial de esta rivalidad, argumentando el gran desarrollo de ambas ciudades, creando así un “casi” inevitable enfrentamiento. Pero de entre las ideas surgidas nos ha parecido una gran aportación la que habla del momento en que surge este sentimiento, si se inculca en la educación desde la infancia o una vez adquirimos el uso de razón. Todas estas aportaciones no hacen más que enriquecer nuestro trabajo, así que gracias y seguir manifestando vuestra opinión, que como veis nos interesa.

TGA 1b3.

“Non pido apuntes, pero chegan a min”

Coa derradeira enquisa feita por correo remata esta fase do traballo, non empregaremos máis ferramentas deste tipo. Agora, cos resultados obtidos, toca interpretar e cotexar o que hai de certo nas vosas respotas. Fóstedes sinceros?

Na próxima semana, para comprobar a veracidade dos datos, faranse entrevistas persoais a algúns elixidos da clase de 2º de xornalismo. A finalidade deste novo instrumento é relacionar os perfís que obtivemos a través da observación directa con todos os datos cuantitativos que nos achegou o cuestionario.

CANDO PRESTAS APUNTES:
a) Se é un compañeiro afín a ti, déixasllos sen problema.
b) Se é un compañeiro afín a ti, pos unha escusa para non prestarllo por temor a que saque máis nota.

O 98% de vós, sinalástedes a primeira opción.

Fóstedes sinceros?

1b2

Cando James Brown bailou sobre a Voz do Brasil

1981. As aspas do reloxo marcaban as 7:00 da tarde. Nas casas, favelas, coches, rúas e prazas de Belo Horizonte -e todo Brasil- o espazo radiofónico sufría unha invasión transversal protagonizada polo informativo oficial do Estado, A Voz do Brasil.

Esta omnipresente rutina institucional foi a primeira sinal que emitiron dende Radio Favela. Á hora estipulada, cando o solpor comezaba a sorber os últimos raios gamma. Tralo acostumado saúdo oficial, a voz do Estado suspirou as útlimas verbas agonizantes mentres os berros e brincos de James Brown facían calar as insulsas notas de prensa. Comezaba así o periplo dunha radio funambulista: Radio Favela FM

(Reproducide a canción e seguide lendo, facede o favor. Non sucumbades aos encantos da imaxe en movemento!)

Read the rest of this entry